[269] sayuko-yaoi.blogspot.com

Ojoj, ile to się blogów w kolejeczce nazbierało, aż miło.

Autor: SaYuKo

Blog: http://sayuko-yaoi.blogspot.com/

Pierwsze wrażenie:

W sumie sam adres dupy nie urywa, jestem jeszcze na ziemi, żyję, mam się dobrze, nie wymiotuję, a to również spory plus! Czyli jakbym miała to podsumować to mi się podoba? Niee, nie będę taka miła i dobra, i powiem, że naprawdę jest kiepsko i średnio zachęca. Jeśli ktoś nie lubi yaoi to widząc Twój adres od razu ucieknie, nawet na niego nie wchodząc. Do tego w nazwie widzę Twój nick, a to również kiepsko świadczy. Żadnego pomysłu, a już widzę, że do bloga podchodzisz niedbale, na luzie. W sumie jedno powinno wykreślić drugie, ale co tam, skojarzenia Shauu nie zawsze będą trafne, zapamiętaj to sobie, moja droga SaYuKo. Ciężko bardzo będzie mi się pisało Twój nick, bo nie przywykłam do tego, by był on pisany takim pokemoniastym pismem. W sumie mogę to uznać za jakiś pseudo-fanatyczno-religijny (?) skrót, a to również nie jest dobre! Ale spokojnie, żaden normalny człowiek tak nie myśli, a więc nie bój się, to tylko ja, będzie lepiej, jak sądzę.

Jak widzę biały kolor to mam ochotę na niego zwymiotować, by choć troszkę go ożywić. No nie znoszę, jeśli chodzi o ściany, farbę, strony itd. Na ubrankach pewnie, ale nie tak, no. Okej, jest niby przeźroczyście i wszystko widać, ale ja po prostu nie lubię i tego się już nie zmieni. „Szpieg, Który Nosił Szpilki ...bo nigdy nie wiadomo, do czego może się przydać papier toaletowy...” – Dobre masz dragi, moja droga! Kurczę, aż emotikonki bym użyła, ale wtedy mnie wyrzucą, a więc… Przemilczę to wszystko w samotności. Dobra, bo zaraz się rozpiszę o szablonie, a więc już zamknę ten kłapouche usta.

Ale wiesz co Ci powiem? Z jakiegoś powodu podoba mi się już Twój blog, bo widzę, że panuje tutaj przyjazna i ciepła atmosfera, od razu widać, że będę miała do czynienia z komedią. Tak, nawet Shauu, która rozumem nie grzeszy, może to wszystko zauważyć! Nie podoba mi się tylko to, że przy rozdziale pierwszym widzę rzymską cyferkę, a już przy kolejnych rozdziałach mam do czynienia ze zwykłym zapisem. A więc co tu się, kurka, dzieje?

7/10

Szata graficzna:

Oksy, oksy, ale od czego ja mam tu zacząć? Dobra, może pomarudzę jeszcze o tym kolorze, bo i tak lubię marudzić, Ty lubisz czytać, a więc jesteśmy dla siebie stworzone!

Na samej górze są literki, pomarańczowe literki, które są jeszcze w belce bloga. Wiem jak to działa, ale kompletnie mi się to nie podoba. Nie mogłaś wstawić tam obrazka albo najlepiej w ogóle nic tam nie dawać. Okej, w sumie to ma jakiś urok, ale z natury jestem czepialska, a więc się trochę „poczepie”. Widzę menu, które wygląda całkiem zgrabnie, a wokół roztacza się ten upierdliwy, szpitalny kolor, kojarzący mi się ze wszystkim co złe i niedobre. Nawet mleka nie pijam, ale nie, spokojnie, nie przez kolor tylko przez złe zdarzenia w dzieciństwie. Taa, a więc w sumie ilością punktów za szatę graficzną możesz obarczać moją matkę  i całą moją rodzinę. Niech gniją w piekle, wstrętne ludziska! Nie no, nie jestem taka, kocham bardzo.

A teraz wiesz co zrobię? A powiem coś o tych dwóch „babeczkach”, które sobie stoją na lewo i prawo. Sasuke jako kobietka wygląda czarująco, no nie powiem, ale na szczęście w rzeczywistości to babą on nie jest. Ach, jak dobrze, że Kishimoto jest facetem, bo nie znoszę bohaterek ratujących świat. U Ciebie takiego czegoś nie spotkam, a więc podwójnie się cieszę, bo coś czuję, że chwile spędzone na tym blogu będą przyjemne i odprężające. Mi tam się podoba, bo i będę miała po co siedzieć przy komputerze, a i odpocznę sobie od szkoły, co jest o wiele ciekawszą ofertą, wiesz? O czym to ja… ach, tak! Sasuke z jakiegoś powodu pod stopą ma rolkę papieru toaletowego, ta… Nie no, w sumie ok, nawiązanie widzę do adresu, a więc wszystko się zgadza. Niedaleko stoi sobie Naruto ze zwojem, również jako kobitka. Nie wiem o co chodzi, ale mi tam nie przeszkadza, jest w porządku! Co prawda o wiele bardziej wolę ich jako facetów, bo jakoś babki w Naruto nie są fajne, a przynajmniej te główne. No okej, Tsunade to kawał świetnej bohaterki, ale te młode to mnie wkurzają i irytują. Zwłaszcza Sakura, wrrr, ciekawi mnie czy ją lubisz albo czy będzie często pojawiać się na blogu, hmm. Nie no, spokojnie, nie obniżę Ci i tak za to punktów. Nie będę taka złowieszcza.

5/10

Treść:

Zbliżamy się do najciekawszego albo najnudniejszego punktu imprezy. Jeśli nie będziesz mnie śmieszyć to znaczy, że jesteś mistrzem sucharów, bo ja pieję ze wszystkiego, serio.

Dobra, dawno, a może nigdy, nie oceniałam komedii. Po prostu ciągle miałam pod ręką poważniejsze dzieła, coś pisanego na serio albo związanego z poezją.

„Rozdział I”

Powtórzę się i powiem „dobra”, bo nie wiem co mam powiedzieć. Myślałam, że ta ocena będzie łatwiejsza, ale nie! Uch, ale dobra, muszę przecież zajmować się wszystkim, a więc nie ma co się degustować tylko skomentują, powiem co i jak, a potem przejdę dalej, prawda?

U Ciebie będę musiała pohamować się przy pisaniu czegoś typu „dzięki Tobie wiem, co odczuwają bohaterzy, tworzysz naprawdę malownicze opisy, masz ogromny talent literacki, uważam, że powinnaś spróbować w poezji, bo umiesz zaprowadzić czytelnika do innego świata, magicznego i pełnego niedomówień”. Taaa. Zapomnijmy o tym, że wysłanie facetów przebranych za baby w celu uwiedzenia jakiegoś wroga jest samo w sobie błędem logicznym, bo, kurdę, kto normalny by tak robił?! Mają tam jakieś kunoichi, co prawda tylko 50letnie są całkiem, całkiem, ale mają! Kurczę, co za świat, że robisz transwestytów, chłopie, co Ty bierzesz. Okej, SaYuKo, ja to wszystko chyba jednak kupuję, bo na początku przy kilki zdaniach piałam jak słoń. Okej, słonie nie pieją, ale dobrze wiesz o co mi chodzi. Szczególnie zostałam rozwalona przy kilku tekstach Naruto i sytuacjach, w których zachowywał się jak eko-gej (nie wiem skąd to wzięłam), mówiący o stringach, szmince i pierdołach. Jak ja uwielbiam takiego Naruto, szkoda że w mandze jest już taki poważny i „nieśmiszny” jak kiedyś, no. Okej, dzięki, normalnie czułam powrót do przeszłości, czytając to wszystko, ha ha. Bóg zapłać, serio. Mam nadzieję, że nie zostanę zlinczowana za taką beztroskę, ale tak to już jest, gdy się czyta takie blogaski. Ale spoko, i tak Cię zniszczę, muhaha!

„Rozdział 2”

Jeszcze nie zaczęłam czytać, ale i tak już żałuję, że Twoje notki są niewybaczalnie krótkie. Nie no, ja wiem że ludzie to z natury mają tak, że nie wszystko lubią czytać co długie, wielgaśne i opasłe, ale jednak u Ciebie by to wyszło, wiesz? Bo czyta się lekko, przyjemnie, błędów nie robisz takich, od których moje oczy skaczą do bigosu, a więc jest w porządku.

Dalej nie rozumiem po cholerę faceci mają przebrać się za babeczki i podrywać innych facetów, ale cóż. Przyczepię się do tego w „pomyśle”, a na razie po prostu powiem, jak to wszystko było. A było w porządku.

Rozdział mniej śmieszny od poprzedniego, wyraźnie pohamowana akcja, a i ogólnie to powiem Ci, że uśmiechnęłam się jedynie na początku i na końcu. Niby nie jest to taki zły wynik, ale jednak szkoda, że było tak nudnawo. No popatrz – cała akcja jest o zawodach między dwoma transwestytami  ( wiem, Sasuś, zabijesz mnie), którzy zakładają się o to, który szybciej poderwie więcej facetów. Sam pomysł fajny, bystry Sasuś, który postanowił sobie wypchać dupencję papierem też dobry był. Ale i tak było trochę nudno, w sumie zapomniałam o czym jest, bo tylko raz ma coś związanego z gangiem. No dobra, ja wiem, że Ty ogólnie to sobie żarty ze wszystkiego robisz tutaj, że odprężasz wszystkich, ale oczekiwałam więcej zabawy, po prostu!

Ogólnie jednak czytało się lekko i przyjemnie, a to wielki plus.

„Rozdział 3”

O, proszę! Czyżby na końcu pojawiła się znajoma Karin? Jeśli tak to gratulacje za umiejętne wprowadzenie postaci, bo chociaż była tylko chwilę to i tak miło było ją „spotkać”. Ogólnie przyznam, że rozdział o wiele lepszy od poprzedniego i jak dotąd najlepszy! Króciutko, bo króciutki, ale w Twoim wypadku to chyba jednak dobre. Ma to swój urok przy takich komediach, bo każdy zanudziłby się, gdybyś dowaliła 666 stronnicową opowieść, w której mówiłabyś ciągle o dupach, gejach, lesbijkach i innych człowieczkach, które tam sobie biegają z wypchaną dupą! Enyłej – mi się naprawdę podobało, było zabawnie, śmiałam się kilka razy, a to znaczy dobrze wykonaną robotę. Nie było też nudno, widać że pisało Ci się go przyjemnie, nie na siłę, swobodnie, a bardzo to cenię. Dobra, za bardzo próbuję wejść na tę sferę super megaśnie filozoficzną, ale tak to jest, gdy się siedzi w tym biznesie, nie?

Czy mogę coś jeszcze dodać? Ogólnie rozwaliła mnie napalona Sakura i te teksty związane z dupą Sasa. Profeszjonal – chylę czoło!

„Rozdział 4”

Aż po zakończeniu chce się czytać dalej, bo mam nadzieję, że osoba, która się pojawiła jest kimś znanym, lubianym i znaczącym. Kurczę, pierwsze skojarzenie było z kochanym Ero-senninem, ale cóż. Zobaczymy czy to po prostu przypadek i ja wyolbrzymiam, czy też może coś będzie dobrego! Nie no, aż chce się już zacząć czytać następny rozdział!

Ten również był szybki i przyjemny. Czytało się znów naprawdę dobrze, lubię powracać do tych wszystkich spisanych słów. Nie da się pogubić, a jak już to zawsze łatwo odnaleźć, wiesz? Podoba mi się!

Ciekawi mnie czy Karin będzie miała jakiś wpływ na dalszy ciąg opowiadania. No bo pojawiła się, popłakała, popaczała na Uchihę i poszła heeen daleko!  Niby nic, ale i Oroś się zjawił, i się kręci, i kręci! Wybacz, ale mam takie zboczenie, by doszukiwać się we wszystkim drugiego dna i interpretować co się da. Ale spokojnie, nie wstawię Ci opinię, że papier toaletowy miał wielkie znaczenie, gdyż autorka, pisząc pierwsze rozdziały, miała naprawdę melancholijny dzień, a tenże kolor właśnie się z takowym kojarzy. Jak pięknie, hoho.

No więc Sakurcia brutal marzy o naprawieniu tyłeczka Sasa, który tak naprawdę tyłeczka fajnego nie posiada. Takie płaskie drewno, ech, ale w barach szeroki. No cóż, ładna kobieta to z niego nie jest, chociaż w mandze miał bardzo delikatne rysy twarzy!

„Rozdział 5”

Tak przeleciałam rozdziałem z góry na dół i widzę, że jest troszeczkę dłuższy, no, no! Cieszy mnie to bardzo i zabieram się za czytanie!

Nimfadora, mówisz? Kurczę, a ja już liczyłam może na jakiś podtekścik o HP albo coś takiego, no wiesz. Takie gry to są zawsze najlepsze, bo i można coś pokojarzyć, a i przyjemniej od razu też się patrzy. No, ale rozumiem, bo przecież HP nie czytał każdy, a więc pomyślałby się „Ale o czym ona tu pie#^%li?”

Co mogę powiedzieć jeszcze o tym rozdziale? Kim była ta nieznajoma tak w ogóle? Pomyślałam, że Karin, bo i pracuje dla Orosia i jeszcze poznała Sasuke. Ale stale używałaś określenia „nieznajoma, nieznajoma” i nie wiem czy zrobiłaś to nieumyślnie, czy specjalnie, a może jeszcze nie byłaś pewna kim będzie owa kobieta. Tak czy siak – nie jest z tym źle, chociaż szczególnie to się nie uśmiałam. Hidana niestety też było mało, a szkoda, bo gościa naprawdę lubię w opowiadaniach. Zawsze jest zbokiem, ale jest suuuper! Tutaj dżentelmen? No jestem w szoku, ale co tam. Miła wstawka o babuni Tsunade.

Przy okazji, jak to z nimi jest? To są ninja czy nie są, czy co się dzieje? No dobra, nieważne, takie rzeczy omówię niżej. Ta monotonność jest już męcząca, bo ile można czytać o tym, że było lekko? Zaskocz mnie w końcu.

„Rozdział 6”

Kurczę, no! Strasznie mi trudno się znów ocenia Twoją komedię. Piszę tę ocenę kilka dni, chociaż tak naprawdę chodzi o te duże przerwy, bo jak już raz usiądę to potem czytam i czytam. No, ale nieważne. Chodzi o to, że ogólnie według mnie to wszystko jest bezsensu, ale powiem potem trochę więcej.

Iście genialny pomysł Naruto i chyba najbardziej sprawdzony, co? Ciekawe co się stanie dalej, czy Hidan jednak wejdzie do kibelka z ciekawości, czy zostawi biedną, rzygającą niewiastę w spokoju. No w końcu to dżenteeelmen, a więc myślę, że to drugie.

Sasuke i Sakura ogólnie to sobie chyba poradzili, co? Chociaż ja również nie rozumiem co to za różnica czy dadzą blond perukę, czy czarną. No dobra, wpakowali dziewczynę do taksówki, jak podejrzewam po końcówce, i pojechała hen daleko z jakimiś ludźmi, tak? Dobra, przecież ja nie piszę streszczenia, bo dobrze znasz swoje opowiadanie. No, ale Shauu ma tak, że lubi sobie czasem coś pogadać, zwłaszcza nad ranem albo w taką pogodę, gdzie mam śnieg za oknem, tsaa.

„Rozdział 7”

Teraz idę sobie na ostatni rozdział, ha! Widzę, że będzie nawet długi, a więc nie jest źle.

Wstawka z Pintem i Anglikiem mnie ogólnie rozwaliła. Tak samo z dowiedzeniem się o wypchanym tyłku Sasa przez Sakurę, a końcówka sama również była wesoła.  Czemu mi się wydawało, że będzie długie? Jak tak teraz patrzę to długie w ogóle nie jest, ale to są oczy Shauu, a więc wiesz… Oszukańcze potwory.

Wiesz co? Nie mam nic do dodania do tego rozdziału, do poprzednich też za wiele nie miałam i nie mogłam się doczekać tego, aż w końcu zacznę całe podsumowanie, żeby to sobie wszystko poukładać, oceniać, itd. Co ja mogę powiedzieć o treści, co? Tutaj zaczyna się niby źle, ale dobrze, ha. Już nie pamiętam, czy kiedykolwiek czytałam coś tak lekkiego i zabawnego? Nie mówię tu o jakimś tekście z podręcznika, ale o zwykłym opowiadaniu. Ciągle widzę te literackie dzieła, wszędzie powaga, a przynajmniej u ludzi, u których czytam. Wiadomo, że takie coś się jakby lepiej ocenia, bo i łatwiej wszystko zidentyfikować, a i autor bierze sprawę na poważnie. U Ciebie jest jedna, wielka komedia, parodia, odskoczna od wszystkiego. I wiesz co? Ja to nawet kupuję.

Żałuję, że nie ma u Ciebie prawie żadnych opisów czegoś innego niż dupy Sasuke. Taka przenośnia. Ja wiem, że tekst ma być lekki, ale nawet w opisie drzewa może być tyle śmiechu, że warto coś o tym wspomnieć, serio! Wszystko opiera się na jak najszybszej akcji, na czymś zupełnie dla mnie nowym. Są opisy, są! Ale przydałyby się też jakieś inne, które wniosłyby coś jeszcze. Ja np. nie wiem prawie nic, jeśli chodzi o to, gdzie oni są, czy są ninja czy nie są. No bo wiem, że cała akcja, jak dotąd dzieje się o tym, że oni szukają szefa gangu, tak?, który zagraża wiosce. Potem niby coś wskazuje, że jest to jakaś organizacje, że coś się dzieje, ale ja sama dokładnie nie wiem co. Głównym jednak pomysłem jest to, że Naruto i Sasuke są przebrani za kobiety i obawiam się, że będą tacy oni do końca opowiadania. Dobra, o tym niżej. Co jeszcze może mi się nie podobać w treści… Albo podobać!

Za mało postaci, a szkoda, bo uwielbiam, gdy jest ich masa. Poza tym nawet jak na komedię to i tak za bardzo wyolbrzymiasz. Nie no, dobra, może nie powinnam, ale to, że 45222 facetów ogląda się za Sasuke i Naruto i łapie ich za dupy wydaje mi się mało prawdopodobne, o ile w ogóle prawdopodobne. Nie jest to złe, ogólnie śmieszny pomysł, ale gdy ciągle o nim gadałaś to naprawdę, wiało nudą. Poza tym pojawia się też wieczny motyw dupy Sasa. Okej, to się by fajnie czytało, gdyby ten pomysł był powielany, ale w bardziej taktowny sposób. Ku*wa. I zaczynam Cię oceniać, jakbyś pisała powieść 8tomową. Dobra, nieważne. Już może zakończmy temat, powiem jeszcze dwa słówka i przejdziemy dalej?

Ogólnie to chyba nie musisz nic zmieniać. Pomysł masz popieprzony, a ja to bardzo cenię. Piszesz lekko i przyjemnie, jest u Ciebie wesoło i tak bardzo specyficznie, wiesz? Fajnie, że wykreowałaś sobie swój własny klimat i atmosferkę. Piszesz krótki co jest dobrym pomysłem przy komedii. Ludzie by się zanudzili, a i Tobie nie chciałoby się tyle pisać, prawda? To nie powieść. Czy coś jeszcze? Chyba nie. Jak dla mnie to nie musisz niczego zmieniać, bo i mi się podoba, i Twoim czytelnikom również, jak widzę. A i gdy Tobie się podoba to już najlepszy znak, prawda?

Szacunek za tę historyjkę, bo jest nienormalna i bezsensu. A mój humor właśnie taki jest!

26/30

Poprawność:

Na początku zdarzało się, że gdzieś wstawiłaś jednego przecinka za mało, a już zaraz za dużo. Ogólnie, gdy już coraz bardziej zagłębiłam się w Twój świat, to naprawdę nie znalazłam prawie nic. Raz może coś się zdarzyło, ale ogólnie muszę przyznać, że masz interpunkcję i ortografię opanowaną. Dialogi również piszesz poprawnie, nie robisz tego błędu, co 70 % bloggerów, ha. Tutaj śmiało mogę postawić maksimum!

7/7

Kreacje bohaterów:

Tutaj zdecydowanie zapracowałaś na plus, bo nie sądziłam, że uda Ci się tak idealni odtworzyć postacie. Są zarysowani idealnie, moim skromnym zdaniem. Sasuke jest jaki był – gbur, wredota, nigdy się nie cieszy, pewny siebie, chociaż trochę bardziej transwestyta, ale nie szkooodzi! Kto by tam nie był w takim opowiadaniu! Jest poważny, ma swoją ogromną dumę i ego, a więc nie mam Ci w nim nic do zarzucenia. A jak jeszcze byłby wątek miłosny pomiędzy nim, a Naruteczkiem, to bym była wniebowzięta! Yaoi jest mi całkiem obojętne, ale jak już dostanę w łapki to nie odtrącę!

Potem mamy Naruto, który również wyszedł Ci świetnie. Taki wesoły, trochę głupiutki, który udaje spryciarza. Na początku wyglądał na cudownego blondwłosego pedałka, a to wcale nie pogorszyło jego postaci tutaj, wręcz przeciwnie – nadałaś mu trochę innego charakteru. A zresztą, jakiego innego – gdy się przemieniał w swoje Oiroke to zalecał się do facetów, ach! Stary, dobry Uzumaki.

Sakura – polubiłam ją u Ciebie strasznie, chociaż prawie w ogóle jej nie ma. Na początku pamiętam krótki opis jej osobowości i historii, w której wyjaśniłaś, że uczy się u Tsunade i stawała się podobna do niej.  Ogólnie jej rozmyślania na temat cudowności Sasuke, jej podniecenie, gdy miała dotknąć jego tyłka pełnego cellulitu, jak to sądziła, przyprawiały mnie o naprawdę szeroki uśmiech, ha!

Jedynie nie podobały mi się męskie, nic nieznaczące postacie, które służyły tylko jako przynęta przy podrywie obu facetów. Ogólnie to czegoś takiego nie lubię, ale jakoś udało mi się przeżyć. Potem jeszcze pojawił się Hidan, który był dżentelmenem, o zgrozo! On, ten klnący jashinista? Czy jak to tam powiedzieć… I Kazik się nawet pojawił w kibelku, gdy szukali czegoś schowanego przez kolesia od Painta, taa? Świetna sprawa, uśmiechałam się jak głupia.

5,5/7

Pomysł:

I tutaj mam dylemat, bo nie wiem jak ocenić. Z jednej strony, tej bardziej prozowej, to cały pomysł nie ma sensu. No bo po co przebierać dwóch facetów za baby, chociaż można wykorzystać inne kobiety do tego, a oni mogliby im towarzyszyć. To jest cholernie nielogiczne i gdybyś pisała to na serio, to bym Cię od razu wyrzuciła przez oknem i zatrzasnęła lodówką. Ale jest to komedia, która ma na celu bawić i tworzyć niestworzone rzeczy, tak? Ja przynajmniej tak myślę i powiem Ci, że kupuję to w połowie, bo dalej  niektóre rzeczy są dla mnie zbyt nieracjonalne, ale to takie moje skrzywienie. Niby Shauu człowiek-nieczłowiek, który śmieje się ze wszystkiego, a z drugiej jakiś przygarbiony oceniający-nerd,  który paczy z pogardą na litery, huehue.  Nie no, nie no, co by Ci tu postawić, hmm…

2,5/5

Podstrony:

Tutaj masz tradycyjnie Stronę główną, „O mnie” – czyli coś, gdzie piszesz kilka zdań o sobie. Muszę Ci powiedzieć, że odniosłam wrażenie, że jesteś naprawdę miłą i sympatyczną osobą. Przyjemnie się to wszystko czytało, bo i dałaś dużo informacji i zrobiłaś to w sposób taki przyjazny, o.  Później mamy zakładkę „O blogu” – malutko tego, wiesz? Przydałoby się coś, gdzie się dzieje akcja, jaki jest świat albo coś tam jeszcze. Piszesz że wulgarne słownictwo? A jak na razie to w ogóle go nie stosujesz, a to chyba plusik, nie? No i dalej jest „Archiwum” i „Linki”. Takie rzeczy, które posiada każdy, a jednak, które posiadać powinno się.

5/6
           

Punkty dodatkowe:

            No ogólnie to raczej nie mam za co przyznać, wiesz? Niby jest wesoło, ale jakoś szczególnie nic takiego dupy mi nie urwało.

Podsumowanie:

            Udało Ci się zebrać 58 punktów na 80, co daje Ci ocenę dobrą plus! Chyba lepiej wyjść to nie mogło, bo w mojej opinii właśnie na taką ocenę zasługujesz! Wszystko już wypisałam na górze, a więc pisz dalej, jeśli sprawia Ci to przyjemność, bo naprawdę sprawiasz, że inni ludzie również coś z tego czerpią. Ogólnie mi się podoba, jest dobrze, jest wesoło, a więc wszystko w porząsiu! Życzę weny i szczęścia w życiu! Pozdrawiam cieplutko, moja droga SaYuKo! Ach, i mam nadzieję, że nie jesteś zła, że ocena jest taka krótka?

Wiecie co jest najgorsze? Pisać ocenę tydzień,  starać się, wypocić, a nie dostać w zamian nawet krótkiego „dzięki”. Świetna motywacja do pisania dalszych ocen!

Dziewczyny, co tam słychać? :D