[268] klaudynki.blogspot.com

Szanowne Panie i Panowie, oto nadchodzę z kolejną oceną. Zapraszam wszystkich do przeczytania owego Bloga autorki, bo ja nie wiem, czy ktoś sobie ze mnie zakpił, czy ma nie równo pod sufitem. Jedziemy!

autor: Claudinella

Blog: http://klaudynki.blogspot.com

Pierwsze wrażenie:

Czy ja śnię? Nie, to nie może być sen, bo w przeciwnym razie nie chciałabym czegoś takiego widzieć. Boże, czy ja w opisie nie mam zaznaczone, że ocenię opowiadanie Tokio Hotel, ale UWAGA: tylko dobre, naprawdę dobre! Zatem autorka musiała mieć wyjątkową odwagę, albo też głupotę, że się do mnie zgłosiła. Przepraszam, za tak nagłą reakcję, ale ja naprawdę wyrosłam już z pisania wielkimi literami, by ktoś mnie zrozumiał. Skoro zgłosiłaś się do mnie, to musisz wiedzieć, że ocenię bardzo surowo. Temat Tokio Hotel nie jest mi obojętny. Ten zespół był mi bardzo bliski, gdy dojrzewałam. Ich muzyka mnie fascynowała i sprawiła, że dzięki nim sama zaczęłam pisać. Zatem ja mam na swoim koncie jakieś 5 opowiadań z nimi związanymi, które na całe moje szczęście już skończyłam. Nie sądziłam, że ktoś jeszcze pisze o Tokio Hotel. Era ich świetlności przeminęła dawno temu i pozostali tylko wierni fani. Dobrze, przejdźmy do rubryk. Adres bloga kompletnie nietrafiony i bezsensowny, mało poruszający. Piszesz opowiadanie, a nazwałaś bloga swoim imieniem? To nie mogło być jakieś zdanie, tytuł chociaż którejś z ich piosenki? Nie podoba mi się i tyle. Cytat na belce, wróć… to nie jest cytat. Podpisano: „opowiadanie sensacyjne Klaudynki”. Ok, więc będzie sensacja, sensacja Klaudynki. O ironio, naprawdę zaczynam się zastanawiać nad odmową oceny. Ale dobrze, uspokajam się i postaram cię nie urazić moją drwiną. Pierwsze wrażenie jest zdecydowanie negatywne. Obskurna szata graficzna, adres mało zachęcający, a cytat straszny. Ogółem mam wrażenie już na wstępie, że masz jakieś 10 lat. Wybacz.

0/10

Szata graficzna:

            To nie jest żaden szablon, tylko jakiś obrazek w tle i motyw z Blogspota. Piszesz o Tokio Hotel, a tutaj nic nie nawiązuje do tego zespołu. Mamy zdjęcie i tak szczerze mówiąc, nawet nie wiem, czego. Mamy las, jakieś tam drzewka i coś dziwnego. Nie wiem, czy to jakieś „metro”, posąg, nie mam pojęcia, ale też i wcale nie chcę wiedzieć. Opowiadanie sensacyjne i las, tak, rewelacja. I oczywiście jakże wielki napis na nagłówku, świadczący o tym, że to Twoje opowiadanie. Strasznie to wygląda. W dodatku ten zielony, obskurny motyw w paski. Obrzydliwy wręcz! I te dodatki, wszędzie ich pełno! Napaćkane tutaj masz strasznie, dlaczego więc tego nie poukładasz? Jedyne, co mogę Ci poradzić, to pobranie szablonu z profesjonalnej szabloniarnii. Polecam Ci szabloniarnię http://schwerelos-grafik.blog.onet.pl/, gdzie znajdziesz szablony z Tokio Hotel. Jest zawieszona, ale szablony są. Jeśli nie ona, to jakakolwiek inna, blogspotowa szabloniarnia uratuje Ten wygląd. Bo jest odstraszający. Naprawdę, gdy tylko zobaczyłam Tego Bloga, miałam ochotę wiać z prędkością światła.

0/10

Tekst:

            Przechodzimy do treści, która być może Cię uratuje. W zgłoszeniu napisałaś, że akcja rozpoczyna się dopiero od 79 odcinka i nie trzeba zaczynać czytać od początku. Po pierwsze, nie ma czegoś takiego jak odcinki, tylko są rozdziały. Odcinek to może być sobie w telewizji, w jakimś serialu. W opowiadaniu lub w książce mamy rozdziały. Ewentualne epizody, z tym się zgodzę, choć to też nie jest dobra forma na coś takiego. Ja jednak postanowiłam przeczytać wyrywkowo pierwsze rozdziały i te najnowsze, by sprawdzić, czy cokolwiek się zmieniło. Wiesz co? Zmieniłam zdanie. Nie mam zamiaru czytać notek z poprzedniego Bloga, więc przeczytam na tym aktualnym.

            1 JA czyli klaudusia i tom i bil i gosia

I już po przeczytaniu tytułu mam dość. Jesteś wielką fanką TH, tak? To dlaczego, do licha piszesz imiona z małych liter? I dlaczego imię Billa piszesz przez jedno L? Z tego, co mi się wydaje Bill ma na imię Bill, a nie Bil. Tytuł świetny, aż sama nie wiem, czego mam się spodziewać. Wiesz, ile zajęło mi przeczytanie pierwszego rozdziału? 30 sekund, dokładnie, 30. To jakaś kpina. Streszczę się. W sklepie bohaterka, a może lepiej będzie, jak będę mówić o Tobie? Ponieważ stanowczo podkreślasz, że Klaudynka to Ty! Nieważne. Bohaterka spotyka w sklepie bliźniaków i stwierdzili, że pojadą do domu. Jak się okazuje, mieszkają gdzieś w Niemcach. Tak, w Niemcach, matko. Same dialogi, zero opisów. Piszesz jakąś parodię?

2 test ciążowy

Nie uwierzysz, ale spadłam z krzesła ze śmiechu. Naprawdę. Przeczytałam nawet tą notatkę mojemu chłopakowi, który pokładał się razem ze mną ze śmiechu. Powiedz mi, jak można zajść w ciążę poprzez pocałunek? I dlaczego niby test ciążowy jest trudny do wykonania? Sądzę, że nigdy nie miałaś takiego testu w rączce i pewnie sądziłaś, że to jakaś klasówka. Oświecę Cię i powiem, że to takie małe, plastikowe coś, na które się sika. Albo może nie powiem co dalej, bo się przestraszysz. W każdym bądź razie Klaudynka całowała się z obojgiem bliźniaków, a potem poszli coś zjeść. Rano dowiedziała się, że jest w ciąży, a testy kupuje się w monopolowym. Naprawdę jest z tego niezła parodia, nie uważasz?

3 oświatczyny bil i różyczka

Staram się nie zwracać uwagi na błędy, a jest ich masa. Więc Bill oświadczył się Klaudusi, bo jest w ciąży. I to był cały rozdzialik. Nie, ja chyba naprawdę przejdę do tych nowszych postów.

98 BARNI WPADŁ WE WŁASNE SIDŁA

Pojawili się nowi bohaterowie, jestem pod wrażeniem! Ale wiesz, styl pisania wciąż się nie zmienił. Przeskoczyłam tyle rozdziałów i co mnie spotkało? Dokładnie to samo. Mamy jakiegoś doktora, oczywiście nie mam zielonego pojęcia jak wygląda, który z Zakopanego leci samolotem, aż do Australii, i to w jakieś 3 minuty. To chyba był odrzutowiec, nie uważasz? W każdym bądź razie jest też zły Barni, którego Tom karmi papką dla niemowląt. Zero emocji, wrażeń. Boże, co ja gadam? Aha i co to za moda pisania Capsem?

103 ZŁAMANE SERCE, BARNI UCIEKŁ

Raptem pięć rozdziałów dalej, a akcja wciąż się toczy o to samo. Pojawiła się złowieszcza Teresa, wybijając zęby Billowi. Barni nareszcie wydostał się z klatki, niestety stracił miłość swego życia. Rozumiem, że Teresa jest jakąś czarownicą, która ma niecny plan, tak?

 104 GOŁĄB NAŁĘCZOWSKIEGO

Kolejni bohaterowie i kolejna porażka. Przyjaciele uciekają do lasu, i jedzą wszystko, co znajdują. Następnie przypływają Rubikanci, by raz na zawsze rozprawić się ze złowieszczą Teresą. Jezu, czy ja naprawdę powinnam to czytać?

113 NOWE ZĘBY I ZIEMNIAKI ŻARCIK TAKI

Bohaterowie zostali gdzieś uwięzieni przez kolejną złą postać. Okazuję się, że potrzebują śrubokręta. Zakradają się do domu siostry Klaudynki, po czym kradną bandytę. Klaudynka również daje pieniądze swojemu przyjacielowi na nowe zęby. Ja nie mam więcej nic do powiedzenia. Może po prostu to skończę?

117 ŚWIADECTWO NOWAKA

To ostatni rozdział, przez który przebrnę. Przepraszam, ale po prostu nie mogę tego czytać. Bohaterowie znaleźli się w sądzie, oskarżony to Bill, po czym Nałęczowski. Toczy się sprawa o zabicie diabła tasmańskiego. Mam dość!

Czytając te rozdziały, które sama sobie wybrałam, miałam ubaw po pachy. Naprawdę nie wiedziałam, że można tak się uśmiać czytając jakieś opowiadanie. Ale teraz żarty się skończyły. Masz 117 rozdziałów, które bez problemu możesz wyrzucić do kosza i przestać pisać! Po raz pierwszy w swojej karierze oraz w swoim życiu jestem pewna tego, co mówię. I nie zrażą mnie żadne wyzwiska z Twojej strony, nikt też nie powie mi, że się mylę. Nie masz żadnego talentu do pisania. Nie potrafisz układać zdań. Nie rozwijasz akcji. Wszystko jest na nie. Kompletne dno. To się nie nadaje nawet na parodię. Pierwsze rozdziały mnie bawiły, ale trzeba teraz spojrzeć na to racjonalnie.

Twoje dialogi wyglądają strasznie. Od kiedy przed wypowiedzeniem słów bohatera piszemy, kto to powiedział w formie „ja: (tekst). Co to ma być? To jest dialog? W scenariuszu tak wyglądają wypowiedzi, ale przypuszczam, że nigdy nie miałaś go w ręce, więc nawet nie wiesz o tym.

Fabuła? Nie, zdecydowanie nie. Lejesz wodę już 6 lat i naprawdę podziwiam Cię za to, że nie masz jeszcze dosyć. 6 lat, to sporo czasu, a twój styl nie zmienił się wcale. Czytałam pierwsze rozdziały, gdzie rzekomo miałaś 8 lat i czytałam te najnowsze. Czy coś się zmieniło? Ależ oczywiście, że nie! Nikt nie wie, do czego ty dążysz, gdzie ta historia ma swój koniec i początek. Nie ma żadnych opisów. Naprawdę! Nie ma opisu miejsc, sytuacji, zdarzeń, przeżyć wewnętrznych. Nie ma tu niczego, niczego! Napisałaś, że Midori poprawia Ci posty. To ja z nią chętnie porozmawiam na temat tego, by wbiła Ci do głowy podstawy pisania. To, że jesteś dyslektykiem nie usprawiedliwia cię w stylu pisania. W ogóle, o jakim stylu my tu mówimy? To suche fakty. Pomyślałaś sobie, napisze opowiadanie i będzie super! Po raz kolejny odwołuję się do mojego opisu, w którym pisze, że oceniam tylko dobre opowiadania o TH. I jeżeli myślisz, że Twoje do takich należy, to mylisz się w stu procentach! Pomyślisz, że sobie z Ciebie drwię? Dodasz zaraz Nas do „złych blogasków”? Nie szkodzi. Jestem surowa. Wkurzyłaś mnie! Zastanawiasz się, dlaczego w taki sposób opisałam Twoje rozdziały? Ponieważ nie miałam innego wyjścia. Każdy post nie zawierał nawet jednej kartki A4, zatem w jakąś godzinę przeczytałabym wszystko. Tylko, że razi mnie w oczy wszystko, co jest zawarte w Twojej treści. Ja nie wiem, drwisz sobie ze mnie? Specjalnie się zgłosiłaś, żeby mnie wkurzyć, czy chciałaś usłyszeć, jaka to wspaniała nie jesteś? Moja jedyna rada dla Ciebie. Usuń Bloga i nie pisz już nigdy więcej! Nie dla ludzi. Bądźmy poważni!

0/30

Poprawność językowa:

Jesteś dyslektykiem, tak? Czyli niby mam przychylić oko na wszystkie Twoje błędy? O nie, tego nie zrobię. Mamy teraz specjalne programy jak Word, który poprawia błędy. Mamy teraz Bety, które nam pomagają. Więc nie będę przychylała oka na Twoje błędy, bo są one tak wielkie, że mam ochotę wrócić Cię do klasy pierwszej podstawówki i zapytać pani z polskiego, gdzie wtedy była. Gdzie była, kiedy Ty robiłaś takie byki! Kompletny brak kropek, przecinków, oddzielania dialogów od opisów, brak wielkich liter. Zaczynasz zdania gdzie chcesz. Nie ma żadnej formy. Stylistyka leży i kwiczy. Zdania nie mają sensu, są nielogiczne. Nie wierzysz? No to spójrz!

1 JA czyli klaudusia i tom i bil i gosia

Ja i maugosiaczek poszyłyśmy do sklepu koło domku zęby kupić zakupki po które wysłała nas mamusia. – Imię z dużej litery. Żeby zrobić zakupy. Kompletny brak sensu w tym zdaniu.

 w sklepie było dużo ludzi i był tłok. przy kasie zobaczyłysimy ze stoją tam bliźniaki tom i bil !!! Chej! powiedział bil – Duże litery, „zobaczyłyśmy”.

JA: Chejcia! – Hejcia, jak już. A może lepiej Hej. Nie ma takiego słowa!

JA: To maugorzatka moja najlepsza psiapsiułka! – Małgorzatka, jak już. Psiapsiółka.

tom: Przejdziecie siem gdzieś z nami – się i kropka na końcu, albo pytajnik.

Małgosia: dobra ale gdzie! – Brak przecinka przed „ale”

            2 test ciążowy

            JA: nie ja nie będe bo ludzie się domyślą ze jestem w cionży – Brak przecinków, kropek i piszemy w ciąży.

            Nie będę pisała wszystkich błędów. W każdej notatce masz rażące błędy i musiałabym napisać Ci cały rozdział od początku, wiesz? To nie ma sensu. Zachęcam do sięgnięcia po słownik. I Becie również to radzę. Masz betę, a ona popełnia takie błędy? Porażka.

0/7

Kreacje bohaterów:

            Główną bohaterką, która jest wszędzie, to Klaudynka, czyli Ty. Jakby oczywiście ktoś nie wiedział, choć starasz się to każdemu wyperswadować i to dobitnie. Problem tylko w tym, że nie wiem, kim jest Klaudynka. Nie dałaś jej żadnej szansy na wykreowanie charakteru. Bo przez co mam wiedzieć, czy coś lubi, albo kogo kocha? Przez marne dialogi? Nie wiem jak ona wygląda, skąd się wzięła i właściwie, po co w ogóle jest. Gdzieś tam wspomniałaś, że ma 15 lat. Może ominęłam tą notkę, ale nie żałuję. Klaudynka pojawiła się znikąd i już w drugim rozdziale była w ciąży nie wiadomo z kim. Jaki ona ma kolor włosów, jakie ma oczy? Czy lubi popadać w nostalgię? Czy ma rodziców i gdzie tak naprawdę podróżuje co chwilę? Mam się tego wszystkiego dowiedzieć z jednego zdjęcia, które w dodatku jest z Paris Hilton? Naprawdę, z PARIS? Już samo jej zdjęcie mnie rozbawiło.

            Są też inni bohaterowie. Ba! Jest ich chyba tuzin, jak nie więcej. Mamy Billa, Toma, Teresę, Nowaka, Kurtkę, Barniego czy Maugosiaczka. I żadna z tych postaci nie ma własnego zdania. O żadnej nie potrafię się wypowiedzieć, ponieważ uszczupliłaś wszystko do dialogów.

0/7

Pomysł:

Na dobrą parodię, która znudzi się już po 5 rozdziale. Nie masz żadnego pomysłu, no chyba, że chcesz być pośmiewiskiem wszystkich i skazą dla Tokio Hotel. Gdyby oni to przeczytali, nie chcę wiedzieć, co by pomyśleli. Ale przeczytałam to ja. I wiem, że nie podoba mi się wszystko. Nie ma pomysłu. Nie ma stylu, nie ma opisów, nie ma wyróżnienia. Mogę wymieniać tak bez końca, ale czy to do Ciebie dotrze?

0/5

Podstrony:

Szczerze mówiąc, nie wiem, od czego mam zacząć. Jest tu tyle dodatków, że aż mnie mrozi na samą myśl. Przede wszystkim, dlaczego komentarze znajdują się po lewej stronie bloga? Dlaczego, wytłumaczysz mi? Ich miejsce zawsze jest i będzie pod danym postem i nie mają prawa znaleźć się nigdzie indziej. A u Ciebie się znalazły. Natychmiast usuń tą dodatkową ramkę. Masz archiwum bloga i spójrz, jak bardzo nieefektownie to wygląda. Lista się szerzy, jest biała z jaskrawą czcionką i wygląda FUJ. Wiem, że chciałaś mieć tak zwaną szeroką listę, ale Blogspot ma taką opcję, że możesz wybrać miesięczne archiwum. Będzie on wyświetlał notki z danego miesiąca, a ramka nie będzie się ciągła w nieskończoność. Następna ramka, którą nie do końca rozumiem, to jakieś „Superek blogi na prawde”. Więc, co to jest? Jakaś forma linków? Tak samo jak poniżej, również są linki do innych ocenialnii. Sugeruję przenieść wszystko na osobną podstronę. Dalej jest ankieta z treścią, który odcinek jest najlepszy. Zdajesz sobie sprawę, że masz ponad 50 rozdziałów i ankieta się wydłuża? Boże błagam, trzymaj mnie, bo zwariuję! Usuń to, błagam! To jest niesmaczne, nie apetyczne i nie zjadliwe. A skoro już tak bardzo zależy ci na opinii innych, to przenieś również na osobną podstronę. Po prawej stronie kolejna ankieta. Masz jakiś fetysz a propos nich, czy jak? Nie będę się już powtarzać, gdyż przed chwilą wyraziłam swoje zdanie na ten temat.  I ostatnie, co mnie zniewala po bokach, to tagi. Widzisz, ile ich jest? Widzisz, jak to wygląda? Zbędne, usuń! Po co tak zaśmiecać bloga? Po co, się ja pytam? Przechodzę teraz do „Menu” na górze i zaczynam od postaci. I znowu muszę sobie odetchnąć, zanim cokolwiek złego napiszę. To mają być opisy, tak? Są zdjęcia, niejasne wytłumaczenie, kto jest kim i tyle. Boże, nie. Ogranicz się do opisania tylko i wyłącznie głównych bohaterów, a resztę zlikwiduj. Ta cała lista poległych tym bardziej jest bezsensowna. Widzę linki. O, więc jednak mają podstronę, to po co są też po bokach? A zaraz, właśnie zrozumiałam. Świetnie opisujesz cudze blogi. Podła ocenialnia, głupi blog, no rewelacja. Zastanawiam się, ile Ty masz lat? Wymieniłam już 10, ale teraz sądzę, że chyba 8. Chociaż nie, moja siostra nie jest tak… nie, nie powiem, że głupia, to by nie było tolerancyjne. Przejdźmy dalej. Nareszcie informacja o Tobie! I zawiodłam się, bo nic tu nie ma ciekawego. No, to ile masz latek kochaniutka? Zdradź mi, a będę mniej surowa! W każdym bądź razie dowiedziałam się, że nazywasz się Klaudia. Och, przepraszam, przecież ja to już wiedziałam. Dobra, nie będę niemiła. W opisie postaraj się napisać co lubisz robić, kim jesteś, jakie masz pasję i zainteresowania. Wyraź siebie, a nie swoich bliskich! I na koniec, Boże pobłogosław mnie, Księga Gości. O ile w Onecie było to hitem i sprawdzało się na każdej ocenialni, tak w Blogspocie jest to nieużywane i zbędne. Zatem to usuń. Ach dowiedziałam się, że w „opku”, masz 15 lat, a normalnie mniej. Więc się nie pomyliłam. I ileż ja mam wystawić tutaj punktów, no ile?

1/6

Punkty dodatkowe:

 Za co, ja się pytam? Za ten nielogiczny brak wszystkiego? Za tą obskurną oprawę graficzną? No dobrze, znajdzie się jeden. Za to, że doprowadziłaś mnie do łez. I niekoniecznie w tym dobrym znaczeniu.

1/5

Podsumowanie:

 Jakoś udało mi się dotrwać do końca i nie zwariować. A to dziwne, gdyż powinnam już po pierwszym odcinku/rozdziale. Zgłaszając się do mnie wiedziałaś, że tematykę TH ocenię bardzo surowo i konstruktywnie. Powinnaś wiedzieć, że nie zrobiłam specjalnie takiej drwiny z tej oceny. To Ty sprawiłaś, że tak to wygląda. Jeżeli mają się zgłaszać do mnie blogi tokiohotelowe, które wyglądają jak Twoje, to zmieniam zdanie. Nie chcę ich oceniać. Pogrążyłam Cię, wiem. Ale zrobili to też inni. Mówi się też, że nigdy nie powinno się zabronić komuś pisania. Że może jeszcze ktoś wyjdzie na ludzi. Ale skoro Ty przez 6 lat pisania tego czegoś, nie dałaś sobie rady, to nie będzie już dobrze. Łącznie uzyskałaś punktów 2 na 80 możliwych, co daje Ci ocenę niedostateczną. Teraz możesz mnie zwyzywać. Nie obrażę się.