[236] samantalestrange.mylog.pl

 Blog: samantalestrange.mylog.pl

Autor: Aurora

Na początku chciałabym przeprosić za zwłokę. (I to nie małą, ho ho). Przepraszam, bo cztery miesiące to dużo. Mogłabym się tutaj tłumaczyć, jednak nie są to ani problemy w szkole, przenosiny, problemy domowe czy lenistwo. Po prostu byłam gdzieś tam (nie mam zamiaru się tym chwalić, bo nie ma czym). Korzystając z utopijności cappuccino i wolnego czasu, który coraz częściej mam, a go nie wykorzystuję, biorę się za dokończenie oceny.

Pierwsze wrażenie

Co do adresu bloga, mam tutaj małe el problemo. Adres, mimo że wyraźny, nie jest oddzielony myślnikiem. Sama nie wiem, dlaczego się czepiam, jednak chodzi tutaj głównie o estetykę. W pewnym momencie zaczął latać mi przed oczkami, a ja ominęłam „le”, myśląc: „Samanta Strange? WTF?”. Dobrze, już dobrze, skończę swoje wywody, jestem psychiczna i wiemy to wszyscy.

Wchodząc na blog (co było szmat czasu temu), pierwszym, co rzuciło mi się w oczy, był nagłówek. Jest on rozmazany, w dodatku wszystko wygląda na nim chaotycznie, bez ostrości.

6/10

Szata graficzna

Jak już wspominałam, nagłówek oszpeca wygląd bloga. Wszystko mogę na nim przeboleć, ale na pewno nie ten romb z kotem. Jeżeli miałaś problem z umieszczeniem napisu, wystarczyło zmienić koloryt. Samego nieestetycznego kota również można było się pozbyć, wybierając jakiś inny obrazek, wycinając go i umieszczając na drugim planie, czyli dachu budynku. Będę szczera — strasznie denerwują mnie te reklamy, nie mogę trafić na krzyżyk, przenosi mnie na jakąś stronę... Doprowadza mnie to do szału. Przyczepię się jeszcze do fanpange’a twojej strony. Słowo „Facebook” nachodzi na Czytelnię. Trudno tego nie zauważyć, zwłaszcza gdy można zmienić piksele albo wybrać inną wersję buttonu.
Pozwolę sobie jeszcze dopisać, że podczas czytania literki czasami zlewały się z tłem.

7/10

Treść

Przyznam się bez bicia — czytałam pół rozdziału, uderzałam głową o klawiaturę, czytałam kolejne pół i padałam. Może to nie moje klimaty, jednak czasami miałam po dziurki w nosie  twojego opowiadania. (Powtarzam: czasami, bo w niektórych momentach naprawdę zaciekawiało. Szczególnie pierwszy rozdział, za co dostajesz plusa). Muszę przyznać, że dobijał mnie fakt, iż często próbowałaś napisać coś na siłę, jakby w deseń: „Dodam coś jeszcze do tego fragmentu, niech będzie dłuższy”. Jest to szybko wykrywalne, w dodatku przeciągany akapit o jednorożcach w wojennej książce nijak  ma się do piernika.
W pierwszych trzech rozdziałach akcja zmutowała we flaki z olejem (swoją drogą, mówiłam wam kiedyś o hodowli kurczaka mojej koleżanki pod miską w zlewie?). Przez pierwsze trzy rozdziały tak naprawdę nie wydarzyło się n i c. Opowieść o życiu Samanty na Nokturnie, jej urodziny, wizyta wujka. Możesz się tutaj poprzeć faktem, że ciekawą ironią w rodzinie był ślub wujka. Powiem ci, czym naprawdę ujęłaś me serce. (Ho, ho, zaczynam podrywać dziewuszki w Internecie).  Twój styl dialogów — aczkolwiek nie tylko dialogów — jest tak gładki, tak przejrzysty, że aż prawdziwy. Tylko troszeczkę martwi mnie fakt, iż jedenastolatka (!) ma tak dorosłe słownictwo. No na Boga...
Może wypowiem się o twoim słownictwie — nie ośmielę się zaprzeczyć, że jest ono dobrze dobrane, różnorodne. Nie powiem nic o nawiązaniu do książki, bo to przecież fan fiction. Dlaczego? Nie czytałam. (Już czuję wasze bicze zostawiające grube pręgi na mej rozpalonej od bólu skórze, bo przecież jak mogłam nie czytać Harry’ego Poterra?!).

27/30

Poprawność językowa

Nie widziałam u ciebie dużo błędów. Głównie były to „tą”, zamiast „tę”. Jednak to, do czego muszę się przyczepić jest... brak akapitów. No powiedz mi, Auroro, któż porwał ci akapity? Może jakiś rosyjski agent? Ci tajniacy, zawsze miałam z nimi na pieńku... Ogólnie jest jeszcze taki problemik, wiesz, malutki. Używaj pół-pauz albo pauz zamiast myślników, czyli dywizów. Służą one do czegoś innego.

5/7

Kreacje bohaterów

Ciekawie wykreowałaś Samantę. Zastanawia mnie fakt, czy, kiedy podrośnie oczywiście, nie będzie się wstydziła swojej matki i ciotki. Aczkolwiek jest to dziewczynka bardzo tolerancyjna, więc nie powinno być problemu. Tak, wracajmy już, bo mam ochotę iść spać, me paczadła domagają się tego. Gertrude, matka Samanty, czasami powalała mnie swoich charakterem tak, że aż wstać nie mogłam. Raz zdecydowana, raz nie. Szybko ulega, tak, to jest pewne. Jej siostra jest  odmiennością. Później poznałam sobie Lamberta, jego narzeczoną Violę, których ślub zresztą i tak w późniejszych rozdziałach zostaje skazany na niepowodzenie.

Dalej nie ma sensu wymieniać, bo jest ich dużo, między innym Alphred, ale powiem ci jedno — twoje postaci są naprawdę na wygórowanym poziomie. W wielu blogowych opowiadaniach (szczególnie przesłodzonych romansidłach), bohaterowie są wyidealizowani zupełni jak ci z „Klanu”. Ty jednak pokazujesz ich psychikę, wady i zalety.

7/7

Pomysł

Jest naprawdę oryginalnie. Może i nie czytałam pana Harry’ego Potera, aczkolwiek nigdy przez oko nie przemknęło mi opowiadanie, gdzie dwie panie lekkich obyczajów wychowują jedenastoletnie dziecko. Ogółem co ja mogę powiedzieć, nie czytam żadnych fan fiction, także wiemy, na czym stoimy. Opowiadanie ma swój charakter, jednak postacie nie są twoje, jest to fan fic.

4/5

Podstrony

Mamy księgę, postaci i pokochaj, czyli dodaj do ulubionych. Sądzę, że zakładka „O postaciach” jest zbędna, bo czytelnik powinien poznawać bohaterów przez tekst. Pół biedy, gdy jest tylko ich opis, co gorsza, kiedy autor zapragnie umieścić tam ich zdjęcie, jednocześnie psując wyobrażenia. Brakuje mi tu czegoś o tobie, droga Auroro.  Zapewne nie jest to tylko moje odczucie, jednak mogę bez tego przeżyć. Tak mi się teraz w oczy rzuciło — księga gości nie działa, więc nie wiem, po co tam ją trzymać. Jednak jest napisane, że to awaria, więc nie mam czego się czepiać...

5/6

Punkty dodatkowe

Za:

— zaciekawiający pierwszy rozdział;

—  niewyidealizowanych bohaterów;

2/4

Podsumowanie:  opowiadanie jakoś nad szczególnie mnie nie zachwyca, nie jest żadnym tam mocarzem jak panda Po. Jednak muszę ci powiedzieć, że twój styl jest lekki, więc ćwicz go, a, kto wie, może zobaczę twoje książki u siebie na półce. (Tylko błagam, niech to nie będzie fan fiction, nie!).

Uzyskałaś 63 punkty, co daje ci ocenę bardzo dobrą.

Oceną się nie popisałam, zauważymy to wszyscy. ._.

A teraz WIELKA prośba dla was wszystkich - jeżeli zauważycie jakiekolwiek błędy, krzyczcie i dajcie mi lekko po głowie jak babcia prześcieradłem za kolczyk w wardze.