[299] nativampire.blogspot.com

Blog: nativampire.blogspot.com

Autor: Natasza Crousburg

Pierwsze wrażenie: 

Zacznijmy od tego, że nie wiem, czego dokładnie dotyczy adres „nativampire”. Nie mam pojęcia czy jest to może „nat i wampir”, czy „nati wampir” (mając na myśli, że ta nati jest wampirem). Może warto byłoby zainwestować w myślnik  Już w ogóle nie wspominając, że adres jest zapisany w języku angielskim, no przecież, że język polski jest be, ale to wszystko Tuska wina... Gdyby nagle ogarnęła mnie powszechna nuda i pomyślałabym: „A, może sobie coś poczytam, co się będę nudzić”, na blog o takim adresie na pewno bym nie zajrzała, chyba że chciałabym się pośmiać, bo wszystkie blogowe prowokacje posiadają właśnie takie nazwy w blogosferze. Kiedy już zajrzę na stronę, wita mnie napis — który również znajduje się na belce — „Werbena czy ja?”. Z tego co wiem, w mitologii werbena uważana jest za roślinę, która chroni przed wampirami. Patrząc na to wszystko, mam wrażenie, że będzie to historia miłości jakiejś dziewczynki ze stworzeniem nadprzyrodzonym. Tak bardzo „oryginalnie”, ale usuń tę spację przed znakiem zapytania, dobrze? Razi mnie również tytuł w sondzie. Nie książka, a opowiadanie bądź powieść.

4/10

Szata graficzna:

Wygląd bloga to nic innego jak podstawowy Szablon Bloggera. Nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby nie fakt, że nie jest w ogóle (no może troszkę) dostosowany. Na nagłówku mamy wielki napis, który, jak już pisałam wyżej, pojawia się również na belce. Pytam, po co? Wystarczy albo go zmniejszyć i zmienić czcionkę w kreatorze na ładniejszą, lub zamiast napisu na nagłowku wgrać przeźroczysty obrazek. To samo tyczy się tła - nie dość  że małe i ustawione na „kafelkowanie”, to w dodatku, choć może zabrzmi to absurdalnie, nie ma nic wspólnego z wampirami samotne siedzenie na huśtawce, gdzie obok znajduje się ich aż cztery. W dodatku ten oczoje... (miałam się powstrzymywać i cenzurować, więc dokończ sama, proszę) kolor. Z miłą chęcią chciałabym zamiast niebieskiego zobaczyć szary, może czarny. A jeżeli tak zależy tobie na  niebieskim, kolor tła prawej kolumny? Chociaż najlepiej by było, gdybyś zamówiła lub pobrała szablon z jakiejś szabloniarni. Poza tym, mogę wiedzieć po co obrazki pod koniec dwóch ostatnich rozdziałów, które nawet nie mają z nim nic wspólnego? I te wszystkie emotikony... Aby nie było - nie czuję satysfakcji  dając taką ilość punktów, ale dla mnie szablon naprawdę wywołuje taki odruch.

0/10

Treść: 

Prawdę mówiąc, niektóre rozdziały są krótsze niż pół strony A4. No ale cóż, może znajduje się tam „to coś”. Chyba nie gryzie.

Wstęp nie zaciekawił mnie w ogóle. No cóż, to ja jestem Grabarz, mam sześćset sześćdziesiąt sześć lat i posiadam młodszą siostrę oraz brata, Azazela. Taki wstęp może napisać każdy, ale jako opis siebie. Rozdział pierwszy jest tak samo krótki jak wstęp, rozdział drugi również. No dobrze, przejdźmy do konkretów.

Pozwolę podzielić sobie treść na kilka punktów, bo jeżeli tego nie zrobię, zacznę śmiać się z autorki, a to byłoby niewskazane.

OPISY

Pisząc szczerze, nie ma ich praktycznie w ogóle. Poskąpiłaś choćby opisu wyglądu bohaterów. Nawet Nataszy, co jest dziwne, ponieważ jest główną bohaterką. Dla mnie to dziwne, bo nie wiem, czy ktoś jest brunetem czy blondynką. Wilkołaka opisałaś jako, uwaga, uwaga... seksownego chłopaka w bokserkach. Coś ty, zgubił się i rozebrał do majtek, może ktoś go zauważy. W tym momencie zastanawiam się, czy blog nie jest prowokacją, bo kto opisuje, że wszedł na gałąź, która następnie łamie się i spada na... staruszkę? Ktoś ma tu moje zdolności sadystyczne, ciekawie. To samo tyczy się gabinetu dentystycznego. Rozdział od razu byłby dłuższy, gdybyś opisała go choć odrobinkę, choćby kolor ścian czy krzeseł. Nie podobają mi się te wszystkie wstawki, na przykład: „Sprawdzę ich, Chris! - zawołał wnuczka Denis (dentysta)”. Nie lepiej napisać „zawołała wnuczka dentysty”?

Nawet kiedy próbujesz coś opisać, wychodzi ci to... dziwnie. Dla przykładu: „Częściej robiłam się zła i ( wiem że to dziwne ) zmieniałam kolor skóry na twarzy, z normalnego na biały, kredowy”. Istnieją ludzie (dla przykładu ja), których naturalnym kolorem jest właśnie kredowy, dopiero po kilku godzinach na słońcu staje się lekko opalona, chociaż to niezamierzony efekt. Ciekawie robi się, gdy Natasza nagle usypia i budzi się w lesie, ale potem po prostu psujesz całe moje zaciekawienie. Nie mam na myśli tutaj błędów, a fakt, że znów jesteś dość chytra i skąpisz czytelnikowi opisów, a dwa, iż nie wiadomo skąd jest w domu, mówi coś o młodszym bracie i biegnie do łazienki. I tak na marginesie, wampir, który boi się pająków? Serio?

DIALOGI

Zdecydowanie przeważają w opowiadaniu. Czytając, miałam wrażenie, jakby ktoś ciągle mówił i mówił, ale gubił się i nie wiedział o czym, ani do kogo. Podaję przykład:

„-Gdzie byłaś ?! - dopytywał się tata.

-Dostałam małej migreny, więc postanowiłam iść na spacer.

-Ja jestem odporny, ale może ona nie, pewnie była tu jakaś...

-Sprawdzę ich, Chris! - zawołał wnuczka Denis (dentysta). Chris...Piękne imię! Na pewno je na zawsze zapamiętam! W domu mama kazała mi iść do swojego pokoju i się położyć. Kiedy to zrobiłam, próbowałam usłyszeć o czym rodzice rozmawiają, ale do MOJEJ sypialni wparował Paul” - czytam już chyba piąty raz, jednak wciąż nie wiem, o co chodzi. Powiedz mi, skąd nagle w domu Nataszy wnuczka dentysty? I kto to Chris, co? No rejczel, że nie jej ojciec, ponieważ nie napisałabyś „Piękne imię, na pewno na zawsze je zapamiętam”. Często czytam i nagle nie wiem, o co chodzi. Może w miarę rozwinięcia akcji, gdy Natasza będzie goniła swoją ofiarę, wyskoczy jej jakiś kot i wykrzyczy „NALEŚNIKI?”.

FABUŁA

Mam wrażenie, iż to wszystko oparte jest na „Zmierzchu”, tylko napisane gorzej i przewidywalniej. Naprawdę, te całe wilkołaki („Wiedziałam, że są tam wilki, ale jeszcze żadnego nie widziałam”),  króliczki, a o sytuacji z Jake'em nie wspominając. Dobrze, że ja nie psuję tak mojego znajomego o tym samym imieniu i nie każę mu usługiwać. W opowiadaniu pojawiają się sytuacje  które nie dość, że nie mają sensu, to jeszcze nie wiadomo skąd i kiedy się tam znalazły. Napisałabym, że fabuła jest oryginalna, ale widziałam już setki, naprawdę setki takich blogowych opowiadań, aż po prostu ręce odpadają przy samej pupie. Jednak czasami pośmiałam się oraz w niektórych momentach mnie zaciekawiłaś, więc raczej jest dobrze.

10/30

Poprawność gramatyczna: 

Masz z nią wiele problemów. Zaczynając od źle zapisanych dialogów, kończąc przy spacjach przed znakami przestankowymi i milionem wykrzykników. Po kolei:

„- Jesteś nie poważny ?! Co ja powiem dzieciom ?! Wiesz co ! Jesteś gorszy niż mój były !!!” - nie, nie wiem, co. Droga autorko, pozbądź się wszelkiej masy (w którymś rozdziale jest ich naprawdę dużo) zbędnych wykrzykników i pytajników  przestań stawiać spacje przed znakami interpunkcyjnymi oraz skończ z byciem Szamanem Kursywy w każdym rozdziale.

„- Nie, dziękuje. - zacząłem powoli odchodzić” - polecam ten artykuł.

„Przez cały czas myślałam, że jestem zwykłą nastolatką, która dostaje same 5,4 a czasem 6” - powspominam stare, dobre czasy, gdy ludzie pisali cyfry słownie, a patrząc na inne zdanie, skróty pełną nazwą w opowiadaniach.

„- Tatusiu...Czy...Ja...Czemu... Yyy...” - zamiast tego polecam napisanie „- Tatusiu, czy ja... - zaczęłam się jąkać. - Czy...”. Poza tym masz duże problemy z wyrażaniem uczyć bohaterów, gdzieś nawet widziałam „HAhahahhahahahahah!”.

„- Kochanie to było tak..... < Ciąg dalszy nastąpi ;) >” - to już było naprawdę niepotrzebne.

Podsumowując, masz wielkie problemy z poprawnym językiem polskim, nie robisz akapitów, pojawiają się liczne literówki lub całkowicie przekręcone wyrazy, źle zapisujesz dialogi, a nawet mylisz czasy:

„Kochanie to było tak - tłumaczy tata”.

0/7

Kreacje bohaterów: 

Gdzieś wyżej wspominałam, że o bohaterach nie wiem nic. Pojawiają się wilkołak, brat Nataszy — Paul, jej ojciec oraz matka. O Nataszy wiem tyle, co nic, nie mam pojęcia, jak wygląda, o jakimś Chrisie nie wspominając  Co mam tutaj napisać? Że każdy bohater jest wyidealizowany?

0/7

Pomysł: 

Jak już napisałam, w moim mniemaniu ani trochę oryginalne. Wampiry królami XXI wieku, wilkołaki czy nagła zamiana w wampira - to wszystko już było.

0/5

Podstrony:

Jako że na blogu nie ma żadnych podstron, ocenię tylko dodatek „O mnie”. Naprawdę, nie na miejscu tutaj taki wytrysk emotikon czy powielania liter, czy „mieszkam w domu”, a to, że nie lubisz histroii mało mnie interesuje.

1/6

Punkty dodatkowe: 

- za poprawę humoru

1/2

Ilość zdobytych punktów: 16

Ocena: niedostateczny

Podsumowując: rozpisz sobie dobrze fabułę, postaraj się pisać dłuższe rozdziały, zmień szablon, poczytaj więcej książek (naprawdę pomaga, gdy ktoś robi tak duże błędy) i przestań pisać, jaka to jesteś krejzi, bo szkoła cię wykańcza.

PS Właśnie zauważyłam, że nie ma linku do Ery. No ale cóż, chociaż się pośmiałam.

Pamiętajcie o tym, że jeżeli zobaczycie jakieś błędy, pisać śmiało — nie pogryzę a wręcz podziękuję. 

GRABARZ POZDRAWIA.