[306] sonia-und-semir.blogspot.com

 

Blog:sonia-und-semir.blogspot.com

Autorka:Semirkowa

Pierwsze wrażenie:

  Po przeczytaniu adresu bloga, poczułam lekki zawód. Nie da się ukryć, że będzie to opowiadanie rozgrywające się w Niemczech, a ja żywię niewyjaśnioną urazę do tego kraju. Sama nie wiem dlaczego. Zaraz, zaraz…Jednak wiem. Przez moje wstrętne niemieckie imię.

 Moja sąsiadka ma psa wabiącego się Sonia i od niepamiętnych czasów to imię kojarzy mi się właśnie z psem. Nie mniej jednak obdarzyłam główną bohaterkę sympatią. W mojej wyobraźni stała się uroczą, przemiłą kobietą wrażliwą na krzywdę innych.

 Co do Semira. Pierwszy raz słyszę o takim imieniu. Skoro akcja toczy się w Niemczech, to śmiem przypuszczać, że jest to znane niemieckie imię. Semir jaki by nie był, stanął mi przed oczami w wojskowym mundurze z bronią w rękach. Wydał mi się takim łysym brutalem.

 Napis na belce: „Czysta miłość” od razu skojarzył mi się z kinem Bollywood, a szczególnie z filmem pt. „Veer-Zaara”. Ahh… Tam wszystko było takie romantyczne… Wracając do Twojego bloga: rozpoczęłam lekturę z nadzieją na niebanalną historię miłosną.  

 6/10

Szata graficzna:

 Zacznijmy od nagłówka, na którym widnieje ubrudzony krwią nóż. W tle widać oddalającego się mężczyznę oraz „wtopiony” fragment drutu kolczastego. „Miłość silniejsza od bólu i Strachu”-ten napis również umiejscowiony jest w nagłówku. Na myśl po raz kolejny przychodzi mi Semir znęcający się nad Sonią, która mimo wszystko go kocha i nie chce zostawić.

 Tło jest całe ubabrane krwią, wszędzie widnieją jej większe i mniejsze plamy. Po prawej stronie znajduje się Sonia patrząca gdzieś poza moją głową (przynajmniej takie odniosłam wrażenie). Również ona jest ubrudzona krwią, choć szczerze powiedziawszy ta plama na jej policzku wygląda bardzo sztucznie.

 Karty mają czarny, lekko przezroczysty kolor i czerwone obramowanie. Czcionka jest blado-biała, tylko podtytuły są bardzo wyraźnie zaznaczone. Moim zdaniem czcionka mogłaby być większa i nieco ciemniejsza. Możliwe , że to tylko moje zdanie, ponieważ jestem na tym punkcie lekko przewrażliwiona.

 Chciałaby jeszcze zwrócić uwagę na tło komentarzy, które jest białe, przez co kompletnie uniemożliwia ich przeczytanie. Naprawdę powinnaś je zmienić lub chociaż przyciemnić kolor czcionki, żeby było czytelnie.

Ogółem wygląd bloga jest mroczny i przygotowuje (przynajmniej mnie) do lektury, która przesiąknięta jest licznymi bójkami, napadami oraz szybkimi zwrotami akcji.

7/10

Treść:

 Zacznę od tego, że rozdziały są  za długie (zresztą jak zdania, ale o tym za chwilę). Przytłaczała mnie ilość tekstu, gdy tylko zabierałam się za czytanie kolejnego rozdziału. Kilka z nich (dwa, trzy) było „przyzwoitej” długości, którą dawałam radę przyswoić od razu. No, bo nie czarujmy się, jeśli chcesz mieć nowych czytelników to na pewno nie zachęcisz ich do lektury dłuuuugimi rozdziałami.

 Twój styl…Ehh…Pozostawia wiele do życzenia. Zdania, które budujesz nie dość, że są długie to czasami kompletnie pozbawione sensu. Ja wiem, że się starasz i nie chcesz, żeby opowiadanie składało się tylko z pojedynczych zdań, ale bez przesady. Niektóre na siłę łączysz przecinkami przez co wychodzi jeszcze większy bajzel, kompletnie nie do rozszyfrowania. Uwierz mi więcej nie zawsze znaczy lepiej.

 Co się tyczy opisów. Jest ich wiele, ale takie jakieś smętne, jakby pisane na siłę. Czytając, miałam ochotę po prostu je ominąć, bo  i tak wszystko wyobrażałam sobie sama. Szkoda, ponieważ bardzo lubię, gdy autor jest moimi oczami, dzięki czemu dokładnie wiem, co i jak wygląda. Myślę, że większości pisarzy po prostu nie chce się bardziej postarać przy opisach. Sami mają całą scenerię w głowię, więc nie zadają sobie tyle trudu by przekazać to czytelnikowi.

Skoro jesteśmy już przy scenerii, chciałabym abyś zwróciła na nią większą uwagę. Naprawdę lepiej by się czytało gdybyś zamieściła w swoim opowiadaniu więcej opisów miejsc. Bardziej skupiasz się na tym co jest na pierwszym planie, tło pozostawiając prawie nietknięte. Może wolisz, żeby czytelnicy ruszyli głowami i sami coś wymyślili, a może Ci się nie chce. Nie wiem, ale Ty powinnaś wiedzieć. Jakby nie było, musisz jeszcze popracować zarówno nad opisami jak i scenerią.

 Dialogi. Leżą, kwiczą i proszą o pomoc. To tak w skrócie. Im też powinnaś poświęcić więcej uwagi. Bardziej przyczepię się do ich zapisu, niźli samej treść. Dobrze stawiasz myślniki, a kropki może parę razy zgubiłaś. Chodzi mi, jednak o to, że wstawiasz za dużo wtrąceń pomiędzy jedną kwestią, a drugą. To wygląda trochę nieestetycznie i sprawia, że trudniej czyta się całość. Przykład (kompletnie zmyślony):

-Świetnie się dzisiaj bawiłam!-powiedziała z zachwytem. Jej długie, kasztanowe włosy rozwiewał wiatr, co chwilę musiała odgarniać je z czoła, gdyż w przeciwnym razie nic by nie widziała. Skarciła się w myślach za to, że nie wzięła gumki. Ale jak miała to zrobić skoro dzisiaj rano rozerwała się jej ulubiona, różowa frotka? Wszystko przez jej siostrę-Igę. Zawsze wciskała nos tam gdzie nie trzeba.-Żałuj, że cię nie było!

Prawda, że dziwnie to brzmi? Dialogi, które piszesz wyglądają podobnie.

 I przechodzimy do fabuły! Doprawdy nie wiem skąd mój entuzjazm, gdyż za dobrze to nie jest. W zakładce „Informacje” dowiedziałam się, że piszesz fan fiction niemieckiego serialu „Kobra Oddział Specjalny”. Nie widziałam go, więc trudno jest mi powiedzieć czy treść opowiadania jest do niego adekwatna. Wracając do tematu; historia nabiera jako takiego tępa pod koniec czwartego rozdziału, a rozkręca się (powoli, bo powoli, ale jednak) mniej więcej w ósmym. W ogóle wszystko jest takie rozmemłane i powolne, a kiedy przeskoczyłaś do przodu o pół roku odniosłam wrażenie, że znudziło Ci się opisywanie niemalże dnia po dniu życia Sonii. Na początku głównym wątkiem historii była praca Sonii, później zdobycie Semira, a teraz…Teraz to chyba wyjście cało z zaistniałej sytuacji. Ogólnie fabuła mnie nie porwała, jest monotonna, czasami wręcz nudna.

15/30

Poprawność językowa:

„Zakluczyła drzwi i szybkimi krokami podeszła do auta."-drzwi zamyka się na klucz!

„Susanne wskazała na miejsce, gdzie Sonia miała usiąść. Ponieważ dziewczyna nie miała swojego miejsca Susanne postanowiła, że od tej chwili nowa sprzątaczka będzie jadła razem z nią śniadania przy biurku. Hotte podszedł, po czym położył na biurku talerz z kawałkami pizzy.”- stanowczo za dużo powtórzeń! Spróbuj zamienić te słowa lub ułóż inaczej zdania.

„Otworzyła drzwi i weszła do środka, po czym się zakluczyła.”-najpierw drzwi zaklucza, potem siebie…Co jeszcze?

„Z dialogu wynikało, że Kim Kruger jest dość ostra i bezwzględna, choć czasami okazuje się dobrocią.”; „Z dialogu wynikało, że Kim Kruger jest dość ostra i bezwzględna, choć czasami bywała miła/dobra.”

„Mogła się zgodzić, ale nie.”-radziłaby Ci jakoś bardziej to uargumentować.

„Dał parę kroków w przód, gdy nagle dziewczyna weszła mu w drogę, lecz niestety policjant lekko ją szturchnął i Sonia znów się oblała wodą.”-mogę wiedzieć komu „dał parę kroków”? ;oblała się

„Po chwili do niej podszedł Semir.”; podszedł do niej

„– Dziś cię czeka kolejny ciężki dzień.”; czeka cię

 „- Nie chciałam cię skrzywdzić – rzuciła zdaniem i szybkim krokiem wyszła z sali.”-nie rzuca się zdaniami, a przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. Wystarczyłoby gdybyś napisała samo „rzuciła”.

„- Mogłabym to samo powiedzieć o tobie – powiedziała mając minę spiętej.”-trochę dziwnie to brzmi. „Mając minę spiętej”? Może lepiej wyglądając na spiętą?

 „Sonia spojrzała przytomnie na niego, i z miną jakby miał powtórzyć pytanie.”-to zdanie absolutnie trzeba zmienić! Jest nie logiczne. Nie mam pojęcia jak można by to poprawić.

 „Wpatrzona w szybę rozmyślała nad tym, co mogłoby się zdarzyć na imprezie, ale nic sensownego w jej głowie się nie układało, tak jakby coś niespodziewanego miało się zdarzyć.”-to zabrzmiało tak, jakby Sonia miała zdolności telepatyczne i wyjątkowo tamtego dnia nie miała wizji.

 „Usiadła za lustrem, by nałożyć mocniejszy makijaż, w końcu czekała ją impreza, która miała być wyjątkowa- bynajmniej miała nadzieję.”; przynajmniej

 „Razem udali się do drugiego pomieszczenia, które było na tyle małe, że z ledwością cztery osoby by się zmieściły.”; „Razem udali się do drugiego pomieszczenia, które było tak małe, że ledwo pomieściło cztery osoby.”

 „Na dniach się przenaszam.”; przenoszę

„Czuła się dziwnie na tyle, że mogła stwierdzić, że coś ją dręczy.”- wcześniej nie mogła tego stwierdzić, gdyż czuła się niewystarczająco dziwnie.

„-(…)Często się kluczę – wyjaśniła.”-ZAMYKAM SIĘ! Powinno być: „-(…) Często się zamykam-wyjasniła.”

 „Nie miała ciężkiej roboty, a teraz gdy będzie miała nocki, sugerowało, że i trochę luzu też.”-powinnaś to podzielić na dwa zdania. „Nie miała ciężkiej roboty, a teraz będzie miała nocki. Sugerowało to więcej luzu.”

„- Dyskutowaliśmy całą sprawę.”; przedyskutowaliśmy/omówiliśmy

„Jager przygarnął ją, nie bał się, że zostanie wykorzystany, znał ją o wiele wcześniej.”; dłużej

 „Włosy jak zwykle nie miała spiętych, za to potraktowała je prostownicą, co dało efekt trochę dłuższych.”; „Włosy jak zwykle miała rozpuszczone. Potraktowała je prostownicą, co sprawiło, że wyglądały na dłuższe.”

„Spojrzał na brunetkę co stała zdziwiona patrząc na niego z łzami w oczach.”; która

„Odkąd Douce pracowała na komisariacie, porządek był mało wiele utrzymywany i wszyscy byli zadowoleni.”-nie wiem, co chciałaś przez to powiedzieć, ale lepiej wyglądałoby bez tego „mało wiele”.

„Dzień zleciał mało wiele szybko.”- a tego to już kompletnie nie rozumiem!

Podsumowując:

 Popełniasz masę błędów zarówno ortograficznych jak i stylistycznych. Źle budujesz zdania, pozbawiasz je sensu. Czytając Twoje opowiadanie zadawałam sobie pytanie:

Czy Ty w ogóle czytasz to co piszesz?

 Wydaje mi się , że nie, a przynajmniej na początku. Muszę przyznać, że z biegiem czasu błędów było mniej, choć niewykluczone, że to ja się przyzwyczaiłam. Na Twoim miejscu zrobiłabym przerwę w pisaniu. Nie mówię, że od razu masz z tym skończyć, ale wypadałoby żebyś przejrzała wszystkie rozdziały i je poprawiła. Nie wątpię, że chcesz mieć nowych czytelników, wiec to jest konieczne.

 Radziłabym również zainwestować w porządny słownik wyrazów bliskoznacznych.

0/7

Kreacje bohaterów:

 Bohaterzy są o wiele lepiej opisani niż miejsca, w których się znajdują. Bardziej skupiasz się na wyglądzie niż na cechach charakteru, ale ogólnie jest ok. Wydaje mi się, że masz tendencję do wymyślania imion zaczynających się literą „s”. Postacie są zwyczajne. Nic nie wyróżnia ich z tłumu, no może oprócz San, która od razu wydała mi się podejrzana.

 Chciałabym poświęcić więcej czasu na postaci głównych bohaterów.

 Sonia Douce-niska kobieta o czarnych włosach. Bardzo irytuje mnie swoim zachowaniem. Zakochała się w tym policjancie, nic mu nie powiedziała, a kiedy ją porwali i mogła zginąć, to tego żałowała najbardziej. I jeszcze kiedy Semir nie odzywał się do niej to była przekonana, że to jej wina, ponieważ mu nie podziękowała. Z jednej strony zachowuje się jak dziecko-jest bezbronna i skromna. Z drugiej, jednak nie bała się powiedzieć policji prawdy o swoim szefie. Z trzeciej w ogóle nie zareagowała, kiedy Selena ucięła palce fotografowi.

 Semir Gerkhan-niski policjant, który z tego co widzę jest prawie łysy. Nie denerwuje mnie tak bardzo jak Sonia, aczkolwiek czasami zachowuje się co najmniej dziwnie. Na przykład, gdy nakrzyczał na nią, za to , że się upiła. Przecież ona jest dorosła i wie co robi! Jeszcze rozumiem, że wkurzył się na nią, bo jeździła zepsutym autem, ale tamto to trochę przesada. Semir w stosunku do Soni zachowuje się trochę jak jej tata, ale w sumie jest od niej starszy o jakieś dwadzieścia lat.

 Może to tylko moje zdanie, ale szczerze mówiąc bohaterzy nie specjalnie przypadli mi do gustu.

4/7

Pomysł:

 Niezbyt oryginalne, pomijając fakt , że to fan fiction. Samo opowiadanie nudne jak flaki z olejem, wszystko przedłuża się niemiłosiernie, brakuje szybkiej akcji. Zabierając się za ta historię oczekiwałam czegoś innego. Zawiodłam się i to bardzo.

2/5

Podstrony:

 Podstrony znajdują się tuż nad nagłówkiem. Nie rzucają się w oczy, są wkomponowane  w tło. Oprócz podstawowej „Strony głównej” mamy tutaj zakładkę dotycząca Ciebie („Autor”), „Linki”, „Regulamin” oraz „Kontakt”. Są też „Informacje”, w których zamieściłaś dane dotyczące opowiadania. Wszystko normalne, zwyczajne, poukładane. Mogłabyś zrobić podstronę dotyczącą bohaterów, żeby nowi czytelnicy przed rozpoczęciem lektury mogli dowiedzieć się o nich czegoś więcej.

5/6

Podsumowując:

  Twój blog zdobył 39 punków, co daje mu ocenę dostateczną.

   

 Praca, praca i jeszcze raz praca. Jedynie to sprawi, że będziesz pisać na tyle dobrze, aby otrzymać lepsza ocenę. Życzę powodzenia! ☻