[277] puhdistus.blogspot.com

Blog: http://puhdistus.blogspot.com/

Autor: Agnieszka

Pierwsze wrażenie:

Niezwykle intrygujący adres, który przykuwa uwagę czytelnika. Na pierwszy rzut oka wydaje się prosty. Ot, co jedno słowo, wydaje się, że nie ma nic bardziej banalnego... - w ogromnym błędzie jest osoba, która tak uważa! Czasem jedno słowo - odpowiednio dobrane - wystarczy, żeby kogoś do swojej twórczości przekonać lub zniechęcić. Tobie niewątpliwie udało się to pierwsze; wykazałaś się też dużą kreatywnością i oryginalnością. W przeciwieństwie do setek innych internetowych twórców nie sięgnęłaś bowiem po słownik języka angielskiego, tylko - jak się dowiedziałam, dzięki Tłumaczowi Google - stworzyłaś adres tego bloga posługując się wyrazem pochodzącym z języka fińskiego. Nie za bardzo jednak wiem, jak to intepretować. Powód? Tłumacz Google wskazał na "czyszczenie", jako polski odpowiednik tegoż wyrazu. Mam nadzieję, że sytuacja rozjaśni się, gdy zabiorę się za lekturę. Jak na razie mogę tylko dodać, że mimo pewnego niezrozumienia językowego, jestem zadowolona z Twojego blogowego adresu, który jest dla mnie dość istotny. To przecież taki "przedsionek bloga", dzięki któremu można wyrobić sobie zarys opinii o tematyce bloga oraz pomysłowości twórcy.

W tytule bloga znajduje się cytat. Cudzysłów i autor - są, a więc wszystko mogłoby być w porządku, gdyby nie dziwny podział wyrazów na części. Zrobiłaś to osobiście, z premedytacją, czy może jednak moja przeglądarka zajęła się tym sama? Z braku odpowiedzi na to pytanie, ruszam dalej.

Nagłówek bloga jest, ale zepchnięty na dalszy plan. Rozumiem, że jest on częścią szablonu, ale da się to przecież zmienić. Tam, gdzie powinien się znajdować, widzę informacje praktyczne i te bezpośrednio dotyczące Twojej osoby. Pomysłowo, fakt, ale według mnie powinno być odwrotnie: nagłówek, jako że nawiązuje do opowiadania i jest jego esencją, powinien być najbardziej widoczny. To, co mniej ważne - wszelkie ogłoszenia, wiadomości - z powodzeniem mogłabyś umieścić po prawej stronie. Tam również byłyby widoczne, ale nie odwracałyby uwagi od nagłówka.  Poza tym, szwankuje tu interpunkcja. Moim zdaniem wskazany byłby wielokropek, który idealnie wpasowywałby się w marzycielski ton tej frazy.

Chciałam wspomnieć o tym w dalszej części oceny, ale wiąże się to ze sprawiami, które rzuciły mi się w oczy na wstępie, tak więc zmieniłam zdanie i postanowiłam napisać to teraz: bardzo spodobało mi się, że na Twoim blogu mój kursor zmienia się w zakrwawiony nóż. Jeśli ktoś nie był pewny, co napotkał na swojej drodze, teraz może być pewien: kryminał. W każdym razie, widać, że dbasz o detale, a to się chwali.

Jestem bardzo pozytywnie nastawiona do tej oceny.

8/10

Szata graficzna:

Zaskakujesz mnie. Niby nie ma tu nic nietypowego - ciemne tło, stronnice książki i zdeformowane części ludzkiego ciała, a ja nie czuję się, jakbym miała do czynienia z czymś banalnym w swojej formie, tylko wręcz przeciwnie! Mam wrażenie, że w tej prostocie tkwi Twoja siła. Zdarzają się tacy ludzie, którym wiele nie potrzeba, by stworzyć coś fantastycznego i wygląda na to, że jesteś jedną z nich.

Czcionka bez zastrzeżeń; wszystko dobrze widoczne.

Wspomnę jeszcze tylko, że cieszy mnie użycie ciemnych barw. Nadaje to niezwykle mroczny wygląd temu blogowi, co świetnie pasuje, biorąc pod uwagę, że znajduje się tu opowiadanie kryminalne.

Uważam, że za tę część powinnaś dostać w pełni zasłużony komplet punktów.

10/10

Treść:

Rozdziałów jest niewiele, więc sądzę, że nie będzie problemu ze sprawną i dokładną ich oceną.

Zaczynasz od "Zapowiedzi", w której, posługując się zaledwie kilkoma zdaniami, szybko i wprawnie wprowadzasz czytelnika w świat swego opowiadania. Zaczyna się ciekawie; wstęp jest intrygujący i zachęcający do dalszej lektury. Na Twoją korzyść przemawia także oryginalność miejsca: akcja dzieje się w Finlandii, co naprawdę zdarza się rzadko.

Po przeczytaniu wszystkich rozdziałów mam wręcz ochotę  błagać Cię o więcej. Piszesz świetnie!

Fabuła jest ciekawa, wielowątkowa. Zajmujesz się nie tylko pracą bohaterów, ale też ich życiem prywatnym. Potrafisz zgrabnie kursować pomiędzy przeszłością a teraźniejszością postaci. To bardzo ważne, że nie są oni zawieszeni w jednej epoce, tylko, jak ludzie w świecie realnym, mają bagaż doświadczeń, swoje własne historie.

Prócz typowego dla kryminałów motywu zbrodni, istotną rolę odgrywają tu też związki międzyludzkie. Niektóre są bardzo tajemnicze i niewyjaśnione, ale sądzę, że większość sekretów wyjdzie na jaw z czasem.

W tle, oczywiście, nieustannie przewija się zbrodnia. Brutalna, nieco zdumiewająca - na pewno warta uwagi.

Twoje opowiadanie przypomina układankę. Początkowo zdawać się może, że zbyt wielką uwagę poświęcasz sprawom nieistotnym, później okazuje się, że tak naprawdę o niczym nie pisałaś przypadkowo, wszystko ma swój cel. Świetnie! Najważniejsze, żeby mieć pomysł na swoje opowiadanie i wprowadzać go w życie. Widać, że tego u Ciebie nie zabrakło.

Twój język jest badzo bogaty. Posługujesz się wieloma barwnymi sformułowaniami, unikasz powtórzeń, a do tego w interesujący sposób przekazujesz to, co najistotniejsze. Oby tak dalej!

Zaimponowałaś mi tym, że nie popadasz w przesadę. Nie nadużywasz ani dialogów, ani opisów żadnego rodzaju - po prostu wszystko jest w stosownych ilościach, tak, jak być powinno.

Bardzo dobrym pomysłem jest przywoływanie myśli bohaterów poprzez użycie kursywy. Mała zmiania, a pozwala na wyróżnienie tekstu i jednocześnie na poprawne zapisanie myśli bohaterów.

Długość rozdziałów jest odpowiednia. Z łatwościa wyczuwasz moment, kiedy należy powiedzieć "stop" i przerwać pisanie. Do tego, umiesz to zrobić tak, żeby zachęcić do dalszej lektury.

Zarzutów wobec Ciebie nie mam żadnych - jak na razie, przynajmniej. Moje wnioski są proste: pisać umiesz, lubisz i robisz to "z głową". Masz plan i go realizujesz. Jesteś pomysłowa i potrafisz zachowywać "złoty środek". Szczerze mówiąć, dawno nie czytałam tak dobrego opowiadania.

30/30

Poprawność językowa:

Błędy są niewielkie. Najczęściej: literówki, drobne interpunkcyjne. Nic, co rzucałoby się szczególnie w oczy i wymagało podania przykładów. Szczególnie, że zakładam, iż wynikają one nie z braku umiejętności, a z szybkości pisania i nieuważnego sprawdzania.

To nie koniec, jednak, tej części oceny, ponieważ muszę wreszcie wspomnieć o tym, co najbardziej mnie raziło: momentami nie bardzo wiadomo o co chodzi. W pierwszym rozdziale, przed przeprowadzeniem poprawek, nie była jasna sytuacja dialogu pomiędzy Rosjanką i Ukrainką. Która z nich mówiła? To pozostawało dla mnie zagadką nawet po głębszej analizie. Teraz sytuacja zmieniła się, więc nie będę brać  pod uwagę tego fragmentu przy ocenie - wspomniałam o tym, tylko po to, by zasygnalizować zaistnienie takiego problemu.

Inny przykład? Rozdział "17 - 19 stycznia", a właściwie jego końcówka. Kaarle był, a potem nagle zniknął. Powody mogły być różne, rozumiem. Chciałaś szybko dojść do sedna sprawy, Frans był pod wpływem alkoholu i starałaś się oddać jego nierozgarnięcie... - trudno powiedzieć. Mimo wszystko, moim zdaniem, powinnaś rozjaśnić sytuację, wyjaśnić, co się z nim stało, jak przebiegło to spotkanie. Potraktowałaś to nieco "po macoszemu".
Inną sprawą jest problem z podziałem rozdziałów, choć w nowszych i poprawionych widoczne są zmiany na lepsze.

Ogólnie, z poprawnością nie jesteś na bakier. Wielkich rewolucji tu nie wprowadzę, gdyż błędów musiałabym wręcz szukać ze świecą.

6/7

 

Kreacje bohaterów:

Jest ich wielu i niewątpliwie wszyscy zasługują na odwagę. Mają zróżnicowane charaktery, ciekawe osobowości. Z całą pewnością każdy znajdzie tu kogoś dla siebie, swojego faworyta.

Istotne jest również to, że nikt nie jest zupełnie biały lub zupełnie czarny - nawet morderca wykazuje ludzkie odruchy.

Kaarle Virtanen to jeden z głównych bohaterów, przypominający mi typowego "ojca rodziny". Wydaje się poczciwym, uczciwym człowiekiem, który ma dobre serce i chce pomóc innym. Nie jest jednak słabeuszem, co to, to nie! Podobnie, jak Annika, młodszy aspirant, ma charakter silny, zdecydowany. Swoją drogą, spodobał mi się sposób przedstawienia tej dzielnej kobiety. Wychodzisz spoza schematu potulnej, nudnej głównej bohaterki, która zgadza się na wszystko i tworzysz pewną siebie młodą policjantkę, o mocnej psychice. Jednak, nawet ona nie jest silna całkowicie - ma swoje słabości, płacze, załamuje się. Jestem pod wrażeniem, jak realistyczni są Twoi bohaterowie. Każdy z nich ma wady, zalety i momenty zwątpienia, tak typowe dla ludzi. Nikt nie jest przyrysowany, co bardzo się chwali.

Frans Öhman na początku wydawał mi się zupełnym przeciwieństwiem wyżej wymienionych. Uważałam go za nudnego bohatera, nieco nijakiego. Zmieniłam zdanie, gdy skończyłam rozdział opowiadający o jego relacjach z Anniką, a wcześniej o narzeczonej, która po prostu go opuściła. Nieprawdopodobne, jak pojedynczy fragment może zmienić spojrzenie na postać! Muszę przyznać, że w efekcie polubiłam go, z tą jego  momentami wręcz komiczną, chłopięcą nieśmiałością w sprawach sercowych.

Żona podkomisarza, Lotta Virtanen, strasznie mnie irytuje. Nie znoszę takich ludzi, którzy tylko potrafią narzekać i krzyczeć na innych, a  własnych błędów  po prostu nie widzą. Do tego, choć podobno nic im nie odpowiada, nie usiłują zmienić czegokolwiek, skupiając się na tym, czego nie mają. Sądzę jednak, że to nie koniec roli tej kobiety. Mam wrażenie, że nie napisałaś o niej wszystkiego i podobnie, jak w przypadku innych postaci, szykujesz bonus, którego nikt się nie spodziewa. Szczerze mówiąc, czekam z niecierpliwością na wyjawienie jej sekretów.

Podobne odczucia mam co do osób Saviyi Oraczko i Niklasa Frösén. Niewiele mogę o nich teraz powiedzieć; spodziewam się rozwoju akcji. Wygląda na to, że w przeszłości coś ich łączyło - niekoniecznie pod względem sercowym, chociaż... kto wie? Oboje wydają się interesującymi postaciami, pomimo płaczliwego wizerunku tej pierwszej, ukształtowanego na skutek nieszczęśliwych okoliczności i negatywnego obrazu komisarza, który tworzą jego podwładni w swoich pogawędkach.

O intrygującej osobie mordercy mimochodem wspomniałam już wcześniej, natomiast o innych bohaterach zbyt wiele powiedzieć nie mogę. Momentami mnie zdumiewali, momentami nudzili, jednak nikt z nich nie zapisał się w mojej pamięci tak dobrze, jak powyżsi.

Generalnie, uważam, że stworzyłaś ciekawe kreacje. Nie można się przyczepić; postacie nie są jednolite, nudne - wręcz przeciwnie, każdy zawiera w sobie coś interesującego. Z całą pewnością zasługujesz na komplet punktów, także w tej części oceny.
7/7

 

Pomysł:

Opowiadanie od początku do końca jest Twojego autorstwa. Akcja rozgrywa się w Finlandii, posłużyłaś się adekwatną terminologią (stopnie policyjne), zaczerpnęłaś imiona i nazewnictwo z języka fińskiego i nie tylko...  - nie mam potrzeby zbytniego rozpisywania się, sytuacja jest jasna.

5/5

 

Podstrony:

Jest ich mało; znajdują się tu  tylko trzy: "Odwiedzam", "Występują", "Informacje ogólne".

Pierwsza z nich, jak można wywnioskować, zawiera adresy blogów przez Ciebie czytanych oraz ocenialni. Wszystko uporządkowane z sensem, jednak moim zdaniem wystąpił problem z oddzieleniem. "Enter" występuje tam, gdzie nie jest potrzebny, a nie ma go w miejscach koniecznych. Radziłabym to poprawić. 

"Występują" to prosty opis postaci. Imię, nazwisko, wiek, zawód - nic skomplikowanego, lecz i te informacje mogą okazać się przydatne, gdyby ktoś pogubił się w nieznanych mu nazwach czy imionach. Skromnie i na temat.

"Informacje ogólne" - najbardziej okazała z podstron. Mamy tam wszystko, czego potrzebują fani: wiadomości o Tobie, Twoim blogu i Ty oczami innych. Wszystko, co najistotniejsze, a nawet o wiele więcej.

4/6

 

Punkty dodatkowe:

- za oryginalność;

- za biegłe posługiwanie się stopniami policyjnymi;

- za utworzenie tak intrygujących postaci.

3/5

 

Podsumowanie:

Jestem bardzo zadowolona z oceny Twojego bloga. Cieszę się, że miałam możliwość oceny tak dobrego opowiadania. Zaskoczyłaś mnie bardzo pozytywnie, przyznaję bez bicia. Chętnie rozwodziłabym się nad wszystkimi walorami Twojego opowiadania jeszcze długo, ale sądzę, że nawet Ty masz już dosyć czytania samych "ochów" i "achów" pod swoim adresem. Podsumowując, ogłaszam, że zdobyłaś  73 punkty, co daje Ci stopień plus bardzo dobry. Gratuluję i życzę dalszych sukcesów w pracy literackiej!