[276] siostra-harryego-pottera.blogspot.com

Autor: Anastasia

Blog: siostra–harryego–pottera.blogspot.com

Pierwsze wrażenie:

Adres bloga wywołuje u mnie skrajne wrażenia. Pod pewnym względem jest dobry, pod innym już nie. Z jednej strony dobrze, że po adresie od razu można wywnioskować, o czym będzie opowiadanie na blogu, bo jak ktoś przykładowo, nie lubi fanfików o HP, to nawet nie kliknie w tą nazwę, ale z drugiej strony brakuje mi w nim jakiejś odrobiny nietuzinkowości. Nie wiem, o czym będzie prolog lub pierwszy rozdział, ale mamy od razu na tacy podane, że Twoja bohaterka jest siostrą Harry'ego. Zero tajemnicy i zaskoczenia, kiedy okaże się, że Harry i dziewczyna są rodzeństwem. 

Znowu – belka jest swoistą zapowiedzą, czego możemy spodziewać się po opowiadaniu. Hmm, może nie lubisz owijania w bawełnę, ciekawych cytatów, ale przydałoby się coś intrygującego na taki frazeologiczny "pierwszy rzut oka" na Twoim blogu. 

Jestem jednak dość pozytywnie nastawiona z racji, że lubuję się w fanfikach opartych – w mniejszym lub większym stopniu – na sadze pani Rowling.

Szablon podobał mi się, dopóki nie zobaczyłam adnotacji, że działa poprawnie jedynie w Google Chrome...

6/10

Szata graficzna:

Po sformatowaniu komputera (mojego staruszka) żyłam w głębokim przekonaniu, że tym razem nie pozwolę sobie zaśmiecić komputera zbędnymi plikami, więc postawiłam na jedną przeglądarkę – Mozillę Firefox. Dzięki Tobie, muszę instalować (a po skończeniu oceny odinstalować) dzieło firmy Google. Rewelacja.

No dobrze, jestem już na blogu na Google Chrome. Co najdziwniejsze (i najbardziej wkurzające) dalej muszę używać suwaka, by zobaczyć Menu i dalej jest takie... "załamanie" w połowie postu. Zupełnie tak, jak na Mozilli. Czyli zainstalowanie nowej przeglądarki nic mi nie dało, świetnie. Powinnaś może jednak poprosić autorkę szablonu – niejaką Jill – by Ci go "naprawiła"? 

Dobra, ale zacznę w końcu o samym szablonie. Nie podoba mi się właśnie to, że trzeba mieć – w tym przypadku – Google Chrome, by szata graficzna prezentowała się odpowiednio. Dajmy na to, że jestem żądna jakiegoś dobrego opowiadania, widzę nazwę Twojego bloga, zainteresowało mnie i wchodzę. Widzę całkiem ciekawy szablon a tu nagle adnotacja "Nie jest on dostosowany do wszystkich przeglądarek, najlepiej prezentuje się w Google Chrome." Myślisz, że ja, jako zadowolona posiadaczka Mozilli, skuszę się na przeczytanie Twojej twórczości? Ano nie, bo od razu odrzuci mnie powyższa informacja. Zastanów się nad tym.

(Okej, zmniejszyłam o jeden wielkość strony i nic mi się już nie rozłazi, Alleluja.)

Kończę ględzić i tym razem naprawdę  zabiorę się za wygląd bloga.

Nagłówek mi się podoba – niesie ze sobą przesłanie, od razu wiadomo jaka będzie tematyka bloga (jakby ktoś był niepełnosprytny i nie domyślił się po adresie). Takie brudno–szaro–niebieskie barwy są dość nudne, ale u Ciebie nie prezentują się najgorzej. Widać, że wszystko jest dopracowane, dopięte na ostatni guzik.

Podpis pod nagłówkiem brzmi "Cokolwiek przyniesie jutro, bede tam"... Rozumiem, że niektóre czcionki nie uwzględniają polskich znaków, ale no proszę... 

Również zaczynam być wrogiem białych czcionek – niewygodnie mi się czyta, oczy męczą mi się szybciej i ogólnie nie wygląda to za dobrze. Dlaczego nie postawić nawet na taki kolor w jakim jest tło naokoło Menu?

Nie do końca dla mnie jest jasne też, dlaczego rozdział nr 12 jest zatytułowany w rzymskich liczbach jako dwa – "II"? Myślałam, że może napisałaś pierwszą część opowiadania i zaczęłaś całkiem nową numerację, ale nie... Spojrzałam z ciekawości na to, co jest przed "prawdziwym" drugim rozdziałem i zauważyłam "02". Zastanów się, jaki typ numeracji używać i jeśli stawiasz na liczby rzymskie, to zapisuj je poprawnie. 

Poprawiam się – to nawet nie jest rozdział 12, szczerze mówiąc nie mam pojęcia, który to post skoro w Menu w spisie treści ostatnim jest rozdział 9. Wytłumaczysz mi o co chodzi?

(Okej, przeczytałam już wytłumaczenie na którejś z podstron, ale osobiście mi to nie odpowiada i wprowadza tylko rozgardiasz.)

7/10

Treść:

Zacznę od przeczytania podstrony "O opowiadaniu".

"Jedynym„urozmaiceniem” codziennej sielanki dziewczyny jest, nawiedzający ją od dawien dawna, ten sam koszmar." jeśli chcesz podkreślić wyraz "urozmaicenie" wystarczy albo sama kursywa albo cudzysłów.

Hmm, no tak, mogłam się spodziewać, że znowu wszystko podasz nam na tacy. Czemu chociaż takich informacji nie osnułaś nutką tajemnicy? Wygadałaś materiał na co najmniej trzy rozdziały. Opis opowiadania powinien być krótki, zawierający najważniejsze wiadomości i zachęcający. Twój jest może tylko zachęcający.

Mam nadzieję, że w opowiadaniu będzie coś intrygującego i sprawiającego, że muszę trochę pomyśleć, zanim się coś wyjaśni. Bo inaczej będą baty!

Prolog

"Czarownica dokładnie przyjrzała się dziecku, a konkretnie małej, jeszcze świeżej bliźnie w kształcie błyskawicy na jego czole – to tam właśnie czarodziej, którego imienia bali się wypowiadać nawet ci najodważniejsi, celował różdżką, w celu pozbawienia życia małego chłopca." Hmm, tak naprawdę dopiero teraz mnie zastanowiło dlaczego Harry od razu miał tą bliznę? Przecież proces gojenia i zabliźniania jednak trochę trwa, nawet przy niewielkiej rance...

"Dalszą rozmowę przerwało im ciche kwilenie dochodzące ze strony skutera." W tym przypadku to spora różnica, więc; motoru. 

Ogólnie to Ci powiem, że jestem zadowolona, bo dość trudno napisać w sumie taki sam (z małymi zmianami) prolog co Rowling, ale innymi słowami. Fajnie Ci to wyszło i z ciekawością zabieram się za pierwszy rozdział.

Wyjaśnienie jak Lily i James ukryli, że mają drugie dziecko jest trochę naciągane, ale nie czepiam się, bo w końcu trudno wymyślić, w tym przypadku, coś bardziej twórczego.   
Szkoda, że Dumbledore jak zwykle podejmuje tak cholernie ważne decyzje za kogoś innego...
01. Kłamstwo
Hmm, nie rozumiem, dlaczego główna bohaterka mówi i myśli po angielsku, skoro żyje i wychowała się we Francji? Okej, jej rodzice może i mówią do niej po angielsku, skoro walczyli w Zakonie Feniksa itd., ale to nie zmienia faktu, że jak na codzień musi posługiwać się francuskim, to myślałaby też po francusku. Chyba trochę na siłę chciałaś wstawić te francuskie zwroty.

Całkiem zgrabnie opisałaś tą sytuację, jak Caroline dowiaduje się o tym, że tak naprawdę nie jest dzieckiem swoich "rodziców", ale nie lubię takiego zasłaniania się, że "mogłam się domyślić, jestem niepodobna do nich!", bo przecież geny lubią płatać figle i możliwe, że odziedziczyła takie kasztanowe włosy po dalekich przodkach.

Zdziwiło mnie (i odrobinę zniesmaczyło), że będziesz pisać w czasie teraźniejszym.

Podoba mi się Twój styl pisania.

02. Cena prawdy

 Wątpię czy francuski Albusa by "kulał" skoro umiał rozmawiać płynnie nawet z trytonami.

 Hmm, dalej mi się podoba. Pod rozdziałem napisałaś, że nie lubisz pisać postów z Dumbledorem w roli głównej, ale naprawdę całkiem fajnie Ci to wyszło, więc nie masz co się martwić.

Jak na razie denerwują mnie tylko te wyrazy zaznaczone kursywą. Po co? Jeśli Ty uważasz je za ważne, to czytelnik też prawdopodobnie domyśli się o ich roli. 

No i ciągle używasz dwóch słów "Papa" i "Maman". Po co je podkreślać kursywą? Ostatnio czytaliśmy na polskim tekst w którym były rusycyzmy i wcale nie zostały one pogrubione czy jakoś specjalnie zaznaczone. Raz pojawiło się wyjaśnienie odnośnie ich znaczenia i koniec.

   03. Witamy w Hogwarcie! cz. 1. W oparach lokomotywy

 No, w tym rozdziale akcja rusza i sprawiłaś, że obdarzyłam Caroline sympatią! Jak ja lubię takie pewne siebie, pyskate bohaterki. Sytuacja pomiędzy nią a Draconem była komiczna, udało Ci się wywołać u mnie delikatny uśmiech. Jestem ciekawa co będzie dalej!

 04. Witamy w Hogwarcie! cz. 2. "Słodkie" nie znaczy "niewinne"

 Co tu dużo mówić? Bardzo mi się podobało, szczególnie rozmowa z bliźniakami (zarówno ta zapoznawcza, jak i końcowe ostrzeżenie ich przez Caroline). Jednak nie przypadł mi do gustu fakt, że Caroline nie musiała zakładać na głowę Tiary, od razu przydzielono ją do Domu Lwa.

 Jeszcze nic nie napomknęłam nawet o tym, co konkretnie jest dobre w Twoim stylu. Na pewno opisy i przemyślenia bohaterki. Nie za mało, nie za dużo – taka swoista równowaga. Dialogi również są niczego sobie. Czytanie, jak na razie, sprawia mi samą przyjemność.

 05. Niespodziewane zderzenie

 Lubię, lubię, lubię. Cieszę się ogromnie, że do tej pory jeszcze niczym mnie nie załamałaś – nie napisałaś nic, co by było niezgodne z kanonem a to dla mnie ważne (oczywiście pomijając fakt, że Caroline jest siostrą Harry'ego). Pozytywne u Ciebie jest też to, że Twoje postaci doprawdy przypominają cechami charakteru te od pani Rowling, za co biję pokłony.

 06. Trafiona Ginny

 Okazuje się, że przez przypadek przeczytałam zamiast rozdziału "06" ten "07"... Świetnie. A wszystko dzięki Twojej cudownej numeracji. Niepotrzebnie przy rozdzieleniu rozdziałów każdemu postowi dałaś osobny numer. Wprowadziło to zamęt.

W tym rozdziale poznajemy całkiem inną Minerwę. Nie jest to surowa, wręcz zimna, kobieta, ale pocieszająca nauczycielka – chociaż dalej ze swoją wrodzoną szorstkością. Genialnie, że potrafisz tak naciągać dane cechy bohaterów do swoich potrzeb, nie sprawiając przy tym, że czytelnik czuje, iż jest coś naciągane lub nierealne.

Brakuje mi trochę odczuć bohaterki względem bohaterów – czy np. Ginny jest ładna według Caroline, czy polubiła Juliette i bliźniaków itd. Niby głupiutki wymysł oceniającej Issle, ale trochę by się tego przydało. Raz tylko wyraziłaś opinię o jednej z bohaterek, mianowicie o Angelinie, że jest, cytuję, "śliczna".

07. Wyrzutek

 Akcja z Malfoyem w roli głównej wyszła Ci naprawdę dobrze i miło, że nie gubisz rozpoczętych wątków a także, że pamiętasz o takim – z pozoru błahym – zdarzeniu, które miało miejsce na początku opowiadania.

 08. "Będę trzymać nerwy na wodzy" cz. 1. Szlaban

 "Za minutę siedemnasta...
 Stoję pod drzwiami do gabinetu Dolores Umbridge głośno wdychając i wydychając powietrze, które zrobiło się podejrzanie gęste." To określenie czasowe jest w tym przypadku całkowicie zbędne. Jeśli koniecznie chciałaś zaznaczyć, że Caroline przyszła o minutę za szybko do Umbridge, mogłaś chociaż zaznaczyć te pierwsze zdanie kursywą czy pogrubieniem.

W końcu długość Twoich rozdziałów jest odpowiednia. Poprzednie posty były, moim zdaniem, za długie, bo pomimo, że czytanie Twego opowiadania sprawia mi przyjemność, lubię kończyć szybciej, bo zawsze w międzyczasie muszę gdzieś pójść/odejść na chwilę itp. Myślę, że z resztą czytelników jest podobnie – trudno znaleźć aż tyle czasu, by nadrobić np. trzy rozdziały Twego autorstwa.

09. "Będę trzymać nerwy na wodzy" cz. 2. Oczy stoika

Trochę właśnie zaczęło mi brakować "Twojej" Luny, ale na szczęście pojawiła się w tym rozdziale. Ich rozmowa bardzo mi się spodobała, bo właśnie połączyłaś dwie najważniejsze cechy Luny – inteligencję i lekkie zwariowanie. Chciałabym, żeby pojawiała się częściej!

Trochę sztuczna wydała mi się rozmowa Caroline z pozostałymi dziewczynami po szlabanie, ale da się przeżyć – zdarza się rzadko, by Twoje dialogi były nierealne, więc wybaczę Ci ten jeden raz. :)

Aha, no i widzę w zakładce "Caroline tłumaczy", że ten rozdział był ostatnim – jak na razie – gdzie główna bohaterka użyła francuskich słów. Szkoda, bo zaiste dodają one uroku Twej twórczości, nie rezygnuj z nich, bo wstawiasz je w idealnych momentach i nie przeszkadza mi nawet to, że nie uczę się tego języka i dopóki nie zerknę na Twą podstronę, nie rozumiem ich. 

 10. Trochę bliżej

Rady od Snape'a – świetny pomysł a to ignorowanie Caroline czy też odbieranie punktów komuś innemu za to, co ona zrobiła jest genialne.

"Ginny jest znawczynią od schowków, czasami przebywa w nich do północy, może tam będzie wam lepiej." Kupiłaś mnie tym zdaniem!

 11. Incydent w Hogsmeade

 Ze smutkiem spostrzegłam, iż to już ostatni rozdział, jaki mam szansę przeczytać na Twoim blogu.

Powiem Ci, że podoba mi się fakt, iż Caroline chce zostać uzdrowicielką a nie stereotypową aurorką.

 W końcu wprowadziłaś akcję i naprawdę ładnie Ci to wyszło!

 Podsumowując:

 No i co mam Ci powiedzieć? Jestem naprawdę zauroczona Twoim opowiadaniem. Twoja pisanina ma mało wad a te które są, nie odznaczają się dużą wagą. 

Zacznijmy od początku.

Dialogi. Gdzieś napisałaś, że najbardziej lubisz tworzyć właśnie wypowiedzi bohaterów. I to widać. Nie masz z nimi najmniejszych problemów, na początku widzę, że coś mi nie pasowało, ale teraz z pewnością siebie mogę uznać, że są one ważną częścią Twojego opowiadania i przyjemnie się je czyta. Czasem zdarzają się odrobinę sztuczne zdania, ale tak, jak mówię – jest to na tyle rzadko, że nawet nie warto o tym wspominać.

Opisy. Ich u Ciebie również nie brakuje, co nie często zdarza się w Blogosferze, gdyż większość woli dialogi a jeszcze jak przeczytałam, że preferujesz tworzyć właśnie dialogi to już w ogóle się zdziwiłam, że opisy wychodzą Ci równie dobrze, a może i lepiej. W rozdziałach na blogu nie brakuje mi ani przemyśleń bohaterki ani takich spostrzeżeń, jak wygląd miejsc, ludzi czy opisów sytuacji. Wyżej gdzieś wspomniałam, że mogłabyś trochę bardziej zaznaczyć zdanie Caroline o innych bohaterach i dalej się tego trzymam, chociaż nie jest to coś palącego, możesz z czasem wprowadzić takie niewielkie wtrącenia.

W Twoich opisach świetne jest też to, że od czasu do czasu wstawiasz delikatne przenośnie. Nie jest to jakieś oszałamiające, ale widać, że starasz się i całkiem dobrze Ci to wychodzi – ja to taką poetyckość w opowiadaniach bardzo mocno cenię, więc tutaj zarobiłaś plusa.

Podoba mi się też to, że nie opierasz się na schematach – Twoi bohaterowie w większości są zapożyczeni z książek szanownej pani Rowling, ale dodajesz im polotu i pomimo, że w sumie znam ich już z siedmiu książek, tak Ty sama stworzyłaś postaci Rowlingowe, ale jednocześnie swoje. Hmm, jakby to ująć. Bohaterowie mają zarówno cechy książkowe, jak i takie, które sama postanowiłaś im nadać, nie zmieniając ich przy tym za bardzo i sprawiając, że wydaje mi się to całkowicie niewymuszone i świetnie zgrane. Trochę trudno jest pisać coś innego o postaciach z książek innego autora, ale Tobie się to udaje.

Akcja. Może i na razie nie jest jakaś super pędząca do przodu, ale takie codziennie życie hogwartczyków całkowicie mi odpowiada. W innym przypadku pewnie bym narzekała na brak akcji, ale Tobie nie mam nic do zarzucenia, tym bardziej, że w ostatnim rozdziale już coś ruszyło, z czego jestem dumna. Myślę też, że masz jakiś plan na dalsze losy Caroline i nie jest to pisane "z dnia na dzień" – oczywiście, niektóre pomysły mogą Ci wpaść w jednym momencie do głowy, ale wydaje mi się, że ogólny zarys fabuły to Ty już posiadasz.

Co mi się nie podoba to takie przeniesienia w czasie – od czasu do czasu byłyby okej, ale jak praktycznie w każdym rozdziale pojawia się retrospekcja Caroline z dnia wczorajszego to już trochę przesada.  

Co jeszcze...? Wiem, że na pewno nie spoczniesz na laurach i dalej będziesz starała się za wszelką cenę rozwijać! A ja zostaję Twoją czytelniczką, bój się, haha. Jej, no naprawdę nie wiem, co mam jeszcze napisać, więc przeniosę się do kolejnego podpunktu. Mam nadzieję, że nie czujesz się zawiedziona, ale tak to jest, jak się czymś zachwyci; brakuje słów.

28/30

Poprawność językowa:

1

"Z impertem odrzucam kołdrę na bok i spoglądam na budzik. Godzina piąta pięćdziesiąt osiem." ––> Poprawna forma to "impetem" – zauważyłam, że to nie jednorazowy błąd i pojawia się on później jeszcze wiele razy. Zapamiętaj – impet, nie impert.

2

"Znów patrzę się w niego wzrokiem kompletniej idiotki." raczej: "wpatruję się"

3 część pierwsza

"Teraz mam jednak wrażenie, jakbym już nigdy więcej miała nie zobaczyć tej dwójki – dwójki, która może i zataiła przede mną prawdę o mojej prawdziwej tożsamości, ale też opiekowała się mną przed czternaście lat mojego życia, dając wszystko czego potrzebowałam, od niezbędnego do normalnego funkcjonowania pożywienia, po miłość i poczucie szczęścia." – "przez"

 "Nie mogąc dłużej panować nad chaosem w mojej głowie, rzucam ostatnie, pożegnalne spojrzenie w stronę swoich opiekunów, po czym znikam w zatłoczonym po brzegi wagonie, zadana od tej pory tylko i wyłącznie na siebie." – "zdana"

 "Drzwi do naszego przedziału otwierają się z impertem, po czym w wejściu staje wysoki i szczupły chłopak o ostrych rysach twarzy, zimnych oczach i niemalże białych włosach. Na jego twarzy błąka się wieki, arogancki, bezczelny uśmiech, kiedy, dosyć głośno, mówi na całe pomieszczenie:" – znowu "impertem" i "wielki"

"– Czyżby – mówię, wstając z gwałtownie ze swojego miejsca i patrząc uważnie w jego szare tęczówki. " zbędne "z"

3 część druga

 "Witam się grzecznie z nowopoznaną nauczycielką jednocześnie posyłając Lunie przepraszające spojrzenie." zlepek słów

  "– Właściwie to większość przespałam – odpowiadam nieśmiało, co, z resztą, jest prawdą." zbędne dwa przecinki, a także pisze się "zresztą" a nie "z resztą". Popełniasz często ten błąd. "Z resztą" dziewczyn mogę iść na basen a "zresztą" używam, kiedy mówię "Zresztą nieważne co miałam na myśli, daj mi spokój". Rozumiesz?

 "– Caroline – zwraca się znów tylko do mnie – popłyniesz na przedzie, razem ze mną." "przodzie"

  "Na te słowa czuję jak, momentalnie, robi mi się niedobrze." zbędne przecinki
 "Kątem oka próbuję wyłapać wśród tłumu postać Luny, z którą już zaczęłam tęsknić." "za"

 "Spostrzegłszy jednak jedną ze znajomych mi potraw, jaką jest smacznie wyglądający pudding, w mig zapomnam o ukochanych krewetkach." "zapominam"

"Po pewnym czasie, gdy brzdęk sztućców ucichł praktycznie całkowicie, resztki jedzenia jak i brudne naczynia same poczęły znikać, a wszyscy uczniowie znów zwrócili się w kierunku stoły nauczycielskiego, gdzie stał już Dumbledore chcąc, zapewne, ogłosić jeszcze parę rzeczy przed udaniem się młodych czarodziejów i czarownic do ich pokoi." "stołu" i zbędne dwa przecinki

07

"Nawet teraz, po upłynięciu już paru dób pamiętam atmosferę radości panującą w Pokoju Wspólnym, gdy okazało się, że Ron, jeden z braci Ginny, zdał eliminacje do drużyny quidditcha." "po upływie"

"– Czego tu chcesz, nikt nie zapraszał cię do rozmowy – Harry odzywa się, nim udaje mi się wymyślić jakąś sensowna ripostę. " Lepiej by to wyglądało, gdybyś po "Czego tu chcesz" postawiła znak zapytania a "Nikt nie zapraszał cię do rozmowy" zrobiłabyś osobnym zdaniem.

08 część pierwsza

 " – Jesteś córką tego Adriana Marmouget? Ucznia Slytherinu w latach siedemćdziesiątych? – Pyta się, uważnie śledząc mnie wzrokiem." "siedemdziesiątych"!

"– Bądźmy ze sobą szczerze, drogie dziecko." "szczere"

09 część druga

"Kiwam głową z dezaprobatą, po czym odwracam się w stronę napisu i zamieram w bezruchu." raczej "kręcę"
 "Zdanie, które, jeszcze przed chwilą, widniało na tle czarnej nicości znikło, ustępując miejsca jeszcze groźniej brzmiącemu:" ach, Ty i te Twoje przecinki. Usunąć dwa zaznaczone. 

"Odwracam głowę zniesmaczona, jednak jakaś silniejsza siła sprawia, że, wbrew własnej woli, odwracam wzrok w kierunku tańczącemu z gracją punkcikowi i obserwuję go, póki przed oczami nie staje mi kolejne, nowe zdanie:" masło maślane. "silniejsza moc", usunąć dwa przecinki  "Mija trochę czasu nim przestaję wpatrywać się w zakręt, za którym znikła znajoma mi, blond czupryna, Sama jednak nie mam ochoty na powrót do własnego dormitorium." usunąć przecinek zaznaczony na żółto. Przez przypadek zamiast kropki postawiłaś przecinek.

10

 "Zagryzam ze złości dolną wargę, ostatkami sił powstrzymując się przed rzuceniem się na Profesora Snape'a, który, opierając się o krawędź własnego biurka z rękami założonymi na piersi, chmurnym spojrzeniem lustruje całą klasę, na dłużej zatrzymując się na stanowisku zajmowanym przeze mnie i moją przyjaciółkę." po co wielka litera? "profesor" to nie jest nazwa własna tylko tytuł.

11

"Siedząc na swoim, wciąż niezasłanym, łóżku z szeroko rozsuniętymi, karminowymi kotarami, przeglądam ubrania nadające się na dzisiejsze wyjście do..." usunąć przecinki

 "Czarnowłosa wybucha krótkim, dźwięcznym śmiechem, po czym, zamknąwszy szczelnie okno, siada obok mnie na łóżku, delikatnie zsuwając ze mnie puchowe nakrycie." i znowu przecinek usunąć

"Niestety, większa jego część gości z otwartymi ramionami jedynie tych bardziej zamożnych." co z otwartymi ramionami? Gdzieś Ci umknęło "przyjmują"

"Skoro dzisiaj byłam zapisana na liście u tego zgrzybiałego Flicha, to znaczy, że podpisali przy okazji również zgodę." Nasz ukochany woźny to "Filch" a nie "Flich"

Hm no ogólnie trochę się tego nazbierało. Czasem popełnisz błąd ortograficzny, ale zdecydowanie Twoją największą zmorą są przecinki! Szczególnie kiedy tworzysz dłuuugie zdania złożone to się po prostu w nich gubisz. Wpisz sobie w Googlach jakieś podstawowe zasady na temat przecinków lub zatrudnij Betę, serio. (Patrząc na to, co wypisałam wcale nie jest tak źle z tą interpunkcją, ale nie chciało mi się wypisywać co trzeciego zdania, wybacz.)
Pochwalę Cię jednak za Twój rozbudowany słownik, bo jest za co.

5/7

Kreacje bohaterów:

 W sumie dużo już wspomniałam o tym w "Treści" – jak to oddzielasz cechy postaci z książek Dżoany od tych oryginalnie Twoich.

Głowna bohaterka, Caroline, jest taką osóbką, która ma za zadanie wywierać pozytywne odczucia u czytelnika, ja to wiem. Nie jest męcząca, nie robi awantur o byle co (a jak już trochę się pokłóci to w całkowicie słusznej sprawie), jest miła, dobrze się uczy, szybko zdobywa czyjeś zaufanie. Panna idealna? Ależ nie, to jest w niej najlepsze, że nie jest panienką Mary Sue tylko właśnie czasem odniesie porażkę, ma swoje wewnętrzne walki i widać, że jest prawdziwym człowiekiem a nie tylko lalką w Twoich rękach. Tak, jak już mówiłam, mogłabyś dodać trochę więcej opinii Caroline o innych bohaterach i dalej wprowadzać francuskie zwroty. Aha, wspomnę jeszcze, że relacje siostra–brat wychodzą Ci super! To, jak Caroline martwi się o brata a Harry intuicyjnie o nią, to rewelka.

 Kolejną postacią, którą bardzo polubiłam jest Luna. Żałuję, że jest jej tak mało w Twoim opowiadaniu, ale mam cichą nadzieję, że za niedługo znowu się pojawi, bo jest ona zdecydowanie atutem Twej twórczości. Inteligentna, zwariowana, jak ja ją uwielbiam!

Harry w sumie miał niewiele okazji do zabłyśnięcia, ale do tej pory jest okej. Zobaczymy jak będzie później, kiedy zacznie pojawiać się coraz częściej.

Ron i Hermiona – tak jak wyżej. Rona to tak w ogóle mało co kojarzę, jedynie z tego, jak to panna Granger zdzieliła go po główce. 

Snape – pomimo, że razem w postach była o nim mowa może ze trzy razy, zapałałam do niego nieukrytą sympatią. Z tym ignorowaniem Caroline jest po prostu boski! Ciekawe czy Dumbledore wyjawił mu prawdę o niej i co za jakiś czas z tym fantem zrobi nasz Mistrz Eliksirów.

 Słynny dyrektor Hogwartu również jest bardzo podobny do tego z książek Rowling. Błyskotliwy, mający swoje niecodzienne pomysły, wiedzący wszystko "najlepiej".

Zachowanie Minerwy może trochę dziwić, ale ta jej próba opiekuńczości naokoło surowości jest super. Przecież to też kobieta posiadająca uczucia, ale okazująca je w trochę... inny sposób.

6/7

Pomysł:

Pomysł może nie jest super oryginalny, ale ma w sobie swój urok i pomimo, że moja poprzednia ocena była o blogu z taką samą tematyką jak Twoja to sama fabuła różni się diametralnie. Nie mam więc żadnych wątpliwości, że nikomu nie "ukradłaś" pomysłu.

Jak można wywnioskować z treści tej oceny, Twoja koncepcja doprawdy urzekła mnie, więc nie mam nic więcej do dodania.

5/5

Podstrony:

 Na wstępie powiem, że linki są ładnie uporządkowane.

Podstrona "Linki", czyli spis blogów, które czytasz a także ocenialnie do których zgłosiłaś się z oceną.

Później "Spam", czyli zakładka, gdzie autorzy mogą dowolnie spamować a także pozostawiać powiadomienia o nowych rozdziałach.

Jestem bardzo ciekawa, jaką konkretnie jesteś osóbką i co o sobie napisałaś, więc klikam w odnośnik "Autorka". Interesujące jest to, że w wadach wypisałaś "pamiętliwa". No cóż, nie zawsze cecha ta musi być wadą. Poza tym zdziwiłam się, że masz takie zainteresowania, jak chemia organiczna, bo nie za często zdarza się, by osoba o takim hobby pisała tak dobrze. Znaczy to, że jesteś też wszechstronna. :)

Jeszcze parę błędów (usuń wszystkie zaznaczone na czerwono przecinki):

"To chyba, po prostu, taki nawyk."

 "Ludzie mają w zwyczaju nazywać Cię, żartobliwie, „panikarą” – czym jest to spowodowane?"

"Są one, czasami, bardzo sprzeczne z otaczającą mnie rzeczywistością." 

"Zderzając się z nią powodują u mnie przerażenie – dlatego też często panikuję i, mimowolnie, zakładam, że nic mi nie wyjdzie."

 "Niewątpliwie, denerwuje to moich znajomych, ale ci, którzy lepiej mnie znają wiedzą, że często nie mówię poważnie tylko... Bredzę."

 "Nigdy się nad tym, jakoś szczególnie, nie zastanawiałam."

 "Ja, natomiast, jestem introwertyczką."

"To zależy. Z niektórymi postaciami rzeczywiście bardzo się utożsamiam i, pisząc kolejne rozdziały, jakby osobiście, przeżywam panującą w nich atmosferę.  "   

Poza powyższymi mankamentami opis spodobał mi się i zrozumiałam, że jesteś ciekawą, nietuzinkową osobą.

 "Informacje" to zbiór kilku krótkich wiadomości od Ciebie do pozostałych czytelników.

Wchodzę z lekkim strachem w zakładkę "Bohaterowie", bo jak na razie specjalnie w nią nie wchodziłam. No i znowu się nie zawiodłam. Pomimo, że nie jestem zwolenniczką takich podstron, ta Twoja jeszcze ujdzie. Chociaż przyznam, że trochę inaczej wyobrażałam sobie Caroline... – jej włosy bardziej pasują właśnie do ognistorudych Ginny a nie kasztanowych Lily.

"O opowiadaniu" przeczytałam już prawie na samym początku i tam też wydałam opinię.

 No i ostatnia, arcyważna podstrona; "Caroline tłumaczy". Co ja bym bez niej zrobiła...?

Podsumowując: jest przejrzyście i dość minimalistycznie, podoba mi się.

5/6 

(–1 za wydanie tak dużo informacji w "O opowiadaniu")

 Punkty dodatkowe:

+ za fabułę

+ za opisy i dialogi

+ za świetnych bohaterów

+ za odpowiednio dopasowane cytaty do każdej z postaci na podstronie "Bohaterowie"

4/5

No cóż, na początku psioczyłam za tak dosadny adres i belkę, ale to, że od razu wiemy o czym będzie opowiadanie i kim jest Caroline w Twoim przypadku nie jest złe, ba, wręcz okazuje się jak najbardziej pozytywną rzeczą.

Oj słodzę ja dzisiaj, słodzę...

Dalej jednak radzę zrobić coś z szablonem, naprawdę.

Tym sposobem uzyskałaś 66 (jaka szatańska liczba) punktów na 80 możliwych do zdobycia, co daje Ci ocenę bardzo dobrą (5)! Gratuluję i życzę weny. :)

Na pewno jeszcze nie raz nawiedzę Cię w komentarzach, spodziewaj się mnie!

Uff, zdążyłam na szczęście przed upływem terminu stażu i to nawet o dobę wcześniej. :D Wszystko "dzięki" temu, że zachorowałam i siedzę od dzisiaj w domku. A co u Was dziewczęta? :3